Nieuwen ieucht spieghel

[p. 204]

[Or danse maintenant; et ne fais plus la mine]

Het weygheren wort van kant ghestelt
Alsmen haer laet sien de Bors' met Ghelt.

MY ghedenct dat ic sach hier voortijts een Goddinne

Die zoo hoochmoedich vvas, zoo vvederspannich stuer,

Dat sy aen vreemde Luyd', aen haer naeste Ghebuer,

Aen Edel, en on-eel, ontseyt altijt haer minne,

Hoe volmaect dat het vvas, niet quam na haren sinne

'tDocht haer al vol ghebrec, Spraec, Wesen, en ghetruer,

Alle Ionghmans hoe schoon hadden by haer gheen duer,

In 'tkort, 'tvvas een vvildt Dier, een bemomde Sottinne.

Maer vvat volghden daer na, vvat Kiecken ghaf dit Ey?

Een Plompaert ongheschict, een Botmuyl sonder reden

Is onbehendich stout in haer Kamer ghetreden,

End' heeft een Bors vol Gout, tot een seker gheley,

Op't Tafel neer ghestort, dit Dier sonder gheschrey

Heeft den buyt aenghetast, end' hem gheleent haer Leden.

Les Beaux Escus de bon aloy,, Chassent refus, respect, & foy.

[p. 205]

Or danse maintenant; & ne fais plus sa mine,
Iamias tant que Viuray ne seray Jndigent:
Car ie porte en ce sac bien cent escus dargent
Pour faire bonne chere auecq toy FRANCISQVINE.

Frisch auff, das gelt steht vns jtz bey
Sorgt nit woher mirs komen sey.
Laest mich nur ewrer lieb geniessen,
Jch kan mit kronen von mir schiessen.

[p. 206]

WIe zal ick klaghen mijnen noot?
Die seer groot
Is / om dat ic nu moet scheyden /
Van dit schoone Ghelderlant /
Seer playsant /
Daer in ic my ooc ghingh vermeyden.

Met Ionghe gheselschap fris /

't Is ghewis /
Dat wy pleghen vreucht t'hanteren /
Met schoone Maechdekens fijn /
't Is my pijn /
My daer van te absenteren.

Om te trecken na Duytslant /

wel bekant /
En van een jeder ghepresen /
Maer ic moet hier laten reen /
Dien ic meen /
't Is my leet dat soo moet wesen.

't Is maer om een tijt te doen /

Dat ic koen
Van u Lief zal moeten blijven /
Laet u den tijt niet lanck zijn /
Denckt op mijn /
Als ghy meucht o Fleur der Wijven.

Belieft het God / ick zal Lief

Menich Brief
V schryven / o schoon Ionck-vrouwe /
Want ghy syt myn Lief alleen /
Anders gheen /
Zal ic voor de Liefste houwen.

Ick segh u adieu Princes /

'tHerts fortres /
Wilt dickwils eens op my dincken /
Ick wil altijt metter daet
Vroech en laet /
Op uwe ghesontheyt drincken.

Adieu Arnhem triumphant /

Abondant
Syn in u Ionckvrouwen schoone /
Dien ic al segghe adieu /
Op een nieu /
Tot ickse sie weer in Persoone.

[p. 207]

 

Adieu kleyn en groot seer fier /

 

Dien ick hier

 

Laten moet om te passeren /

 

Vergeet niet / die op u al

 

Dencken zal /

 

Als h'm vreucht is sonder deren.

Eene sal't syn.

SOo haest der Sonnen God, met synen gulden Waghen,

Daelt in de diepe Zee, daer hy tot rust hem gheeft:

Zoo komt de rust-baer Nacht, die alles vvatter leeft,

Brenght stille ruste by: maer my veel druckich klaghen:

Want d'invvendighe Ziel, light heel end al verslaghen,

Door tranich bracke Vloet, die uyt mijn Herte svveeft,

Om een die vvel de macht, maer niet de vville heeft,

Te minderen mijn pijn, die ic om haer moet draghen.

Ay slaep! tijt-kortsche slaep (die't Minnaers Herte voet,

En door u stille rust, haer pijne vluchten doet,)

Komt met u Handen sacht, mijn droeve Ooghen sluyten:

Maer zoo ghy oock van my, als myn Vriendinne vliet,

Zoo zal noch vreucht noch rust, myn Herte kryghen niet,

Voor dat de bleecke doot, myn leven hier komt uyten.

Verkiest het beste.