Nieuwen ieucht spieghel

[p. 196]

[Facie esse quid mihi gratius posset tua]

HEt Oude Velleken,, poocht met haer Ghelleken

Den Ionghman te bekoren,

Doch hoe zij't seyt,, 'tvalt arrebeyt

En moeyten verloren.

[p. 197]

Facie esse quid mihi gratius posset tua
Ipsius haud Corinthi gaza diuitis.
Juuenis.

Formam quid ah miselle nudam respicis;
Cum plus beare possit auri copia.
Vetula.

At tu juuenta q́d torquêre frustra anus
Quin jam sepulchri instantis es potius memor.
Mors.

[p. 198]

Acht op gheen goet,, Maer 'tIonghe Bloet.

OVde Vrou ick wil u niet /
'tIonghe kan my best behaghen /
Oft ghy my u schat aenbiet /
Sult daer door niet van my jaghen.
'tGhene ick met hert en sin /
Boven u en 'tgoet bemin.

Neemt dees moeyten doch verdrach /

En u arbeyt wilt sparen /
Want met dese / zoo ick mach /
Wil ick soecken te vergaren /
Die ick met myn hert en sin /
Boven u en 'tgoet bemin.

Soeckt een ander gierich Bloet /

Met u rijckdom te bepraten:
Want dit aerdich Meysken soet /
En wil ick daer niet om laten /
Die ick met myn hert en sin /
Boven u en 'tgoet bemin.

Die om 'tgoetgien hem verblint /

En verslijt syn jonghe leven /
By een die hy niet en bemint /
Raeckt dickwils daer door in sneven /
Ick dees Maecht met hert en sin /
Boven u en 'tgoet bemin.

Prins doet niet dat u berout /

Acht niet op de ronde schijven /
Naer u sin een Meysken trout /
'tGoet dat moet ter Werelt blijven /
Dus ick dees met hert en sin /
Boven u en 'tgoet bemin.

Met een out Wijf van achtien Iaer,, Blanc van Vel, en bruyn van Haer,
Frisch van Lijf en vvacker van Lenden,, Wil ic veel liever myn leven enden.

[p. 199]

TWas 'teynde van myn vreucht, 'tbeghinsel van myn plaghen,

Dat myn Ooghe aensach, het over-schoon Aenschijn,

Van d'alweerdighe Maeght, wiens blinckend' klaerheyt fijn

Verwint het levend' licht, van Phoebi gulden Waghen.

Och! dat doch myn Persoon, en dienst haer mocht behaghen,

Of dat ic mocht een van haer minste Dienaers zijn,

Zoo soud' ghenesen wel, myn smert en bitter pijn,

Die't Hert in-wendich moet, om harent vville draghen.

Tot loon voor dese jonst, sou'k met gheboghen knien,

Op danckbaerheyts Altaer, myn Offer staech haer bien,

Daer ic sou tot haer eer, doen branden duysent Toortsen.

Maer zoo d'hoogh-draghentheyt, van't Edel braef ghelaet,

Dees aengheboden dienst, en myn Persoon versmaet,

Zoo vvert myn Siel verteert, door vvel-lusts heete Koortsen.

FINIS.

Verkiest het beste.