De Nieuwe Gids. Jaargang 53

[p. 166]

Shakespeare door Hendrik Kroon.

Sonnet LXXI

Niet langer dure uw droefheid om mijn dood
Dan gij het somber klokgebam zult hooren,
Als melding dat ik 's werelds boosheid vlood
En 't wonen mij bij wormen werd beschoren.

Ja, als gij deze reeglen leest, laat na
Hem voor uw geest te roepen, die ze schreef,
Want 'k min u zoo, dat eer mijn beeld verga
In uw gedachtnis dan 't daar weedoend bleef.

O, staat uw aandacht stil bij dit gedicht
Wen ik naar 't leem gevoegd in de aarde rust,
Noem niet mijn naam dan, stel dien niet in 't licht,

Uw liefde zij, als 'k heen ben uitgebluscht.
Want raadde 't menschdom de oorzaak van uw klagen,
't Mocht wellicht u om mij vol spot nog plagen.