De Nieuwe Gids. Jaargang 51

[p. 312]

Verzen door Josef Cohen.

Voor een doode vriend.

Jullie hebt hem nooit gekend, daarom zal ik je van hem vertellen.

Met mijn handen uitgestrekt, zal ik 't je zeggen

Luister goed.

Ik zal 't precies beschrijven als ik 't voel.
Zonder de minste opsmuk, mooi of leelijk,
Maar eenvoudig. Mijn stem
Zal dalen en stijgen. Of 't proza is of poëzie,
Dat is allemaal hetzelfde. Nu begin ik eindelijk te spreken.
Hij was een stille straat van een wereldstad
Hij was een varen, die uit het doode zand schiet
Nu is hij dood en ik ken geen verdriet.
Heb je wel eens een vogel uit de lucht zien vallen?
En als je diep in 't bosch ging kijken, was hij dood.
Tot het laatste uur heeft de vogel gezongen, laten wij niet lijden
Om wat een zingende vogel is geweest en nu een ding.
Laat ik dit zeggen, ja, zoo moet ik 't zeggen, met tranen in de oogen

Zie in mijn eerlijk gezicht.

Ik ben zoo blij, gelukkig, dat ik mijn vriend heb gekend.
Ik ben zoo blij, gelukkig, of hij leeft en naast mij staat.

Mijn vriend.

[p. 313]

Voor Maria.

Soms verlang ik, om voor Maria te bidden
In een kerk met vage wierookgeur.

Weg te droomen, dat is de zaligheid
Zonder zonde te zijn voor een zoet-glimlachend beeld.

Waarom legt de zonde zijn puntige passerpunt
Precies in mijn ziel?

Dit is mijn liefste gang, door 't witte winterveld
Ongebaand, eenzaam, grijs de wolken
Horizon troebel, nevelzwaar.
Dan eensklaps 't mulle spoor
Van haas, konijn, zwervers zonder doel.

Maar vast-geteekend de voeten van fazant.
Dan rijst al meer en meer het leven uit de dood.
De wilde eend toont zijn veelkleurigheid
En 't buitlend meesje om berijpte tak
Begint zijn spel.

Laat ons wederkeeren
Naar de moeder van de menschen
De stilte.

[p. 314]

 

Dezelfde eenzaamheid

 

Van jou en mij

 

Heeft ons te saam gevoerd.

 

 

 

En beiden weder

 

Zoo eenzaam weder

 

Zoeken te vluchten, waar geen wegen zijn.

 

 

 

Luister naar de vogels, ze hebben iets te zeggen

 

Van wat de wereldziel beweegt.

 

 

 

Wees niet bang voor de woorden van de menschen,

 

Maar voor hun gedachten.

 

 

 

Wij hebben elkander eenmaal ontmoet

 

En gingen elkaar met lachende groet

 

Voorbij.

 

De nacht en de nevelen, de dingen van de dag

 

Zijn anders voor mij.

 

 

 

Ik ga langs de menschen en hun geheimen

 

Een mensch als zij.

 

En ik leef en ik denk en ik ben zoo eenzaam

 

Als ging ik niet in de rij

 

Van duizenden.