De Nieuwe Gids. Jaargang 51

[p. 139]

Kinderherinnering van Willem Kloos.

(plots denkend aan mijn oud-tante Mevrouw Veer, geb. Hébert, † 1865)

Als Kleintje al maakte ik kennis met den Dood. Zesjarig zag
'k Liggen, toen men 't mij toonde, 't lijk van hoog-bejaarde Dame
Van Wie 'k 't àl erven moest naar recht. 'k Noem 't Feit, geen verdre namen.
Een Vreemde kreeg 't. Och, 'k zie plots, hoe strak-wit Zij nederlag

Als wassen Popje in 't bed, waar 'k gistren nog een hand kreeg. Lach
Noch glim van oogen scheen meer over 't Aanschijn, doch er kwamen
Slechts vreemde vage Voelingen in me op. Neen, geenszins schamen
Me over dat jeugdig Koelzijn doe 'k meer. Want geen oogwenk prach

'k Met dingen die 'k niet voelde of voel. Mijn Leven naziend, mag
'k Nu zeggen, niets onwaar's, raar's doe 'k van kind reeds. Geen Reklame
Ooit maakte ik voor mijn Zèlf, mijn Werk, en nimmer achter ramen

Zit 'k andren te bespiên. Ik leef, voel, denk steeds overdag
En 's nachts thans, scherts ik, slaap ik vast maar kort. En 'k blijf beämen
Alles wat schiep en schept mijn's wijden Voelens haar-fijn Rag.