Nieu Aemstelredams Liedboek

Op de wijse, Loeft Godt den Heer der Heeren soet.

SOo wie bemint een Meysgen rijck
Van Lijf end' aenschijn suyverlijck,
Heeft hy gheen ghelt, met schande
Raeckt hy in Venus mande,

Al ist dat hy van herten mint

T'beurt selden dat hy trooste vint,
Sy soeckt veel beter ware
Tot haren nieuwen Jare.

Want is sy meer dan zijn partuer

Al is sy mild' sy siet wel suer,
Als hy denckt vreuchd' t'oorboren
Soo wint hy noch twee ooren.

Met woorden schoon maeckt sy hem blijt,

Met Tantalo gaept hy seer wijt,
Om troost nae zijn verlanghen
In't nieuwe Jaer t'ontfanghen.

Hy loopt somwijlen Jaer en dach

Zijn hert gloeyt oft in't vyere lach
Noch moet hy t'Meysgen derven,
Verbrandt met Phaeton sterven.

Hem acht hy groot, die haer aenschout

Gheluckich, die eens met haer cout,
Salich die dees eerbare
Crijcht tot zijn nieuwe Jare.

Pegasus houdt t'allen termijn

Als hy meent dus geacht te zijn,
Bellerophoon hoochmoedich,
Valt met zijn hoop dan spoedich.

Ixions radt draeyt hy onvroet,

Al ist verloren wat hy doet
Noch soeckt hy dees Jonckvrouwe
In't nieuwe Jaer door trouwe.

Dick dunckt hem dat hy t'herte raeckt

Dan valt hy dat hem t'lichaem craeckt,
Met Icaro bedroghen
Is hy te hooch ghevloghen.

Geen ander toont sy fier ghelaet

Maer hy moet derven troost en baet,
Hy blijft lief noch dienare

[fol. 127]

 

By haer in't nieuwe Jare.

 

T'een ongheval heeft hem gheplaecht,

 

Als hem het ander weer naejaecht,

 

Liefd' doet hem eeuwich suchten

 

Een ander pluckt haer vruchten.

 

Die Voghel wort ghehaelt in't lest

 

Soo houdt hy niet dan t'leghe nest,

 

Hy moet met goe propoosten

 

In't nieuwe Jaer sich troosten.

 

Hy loopt tot hy wort oudt en cout,

 

Hy blijft gheen een al was hy gout,

 

Zijn roosen sonder ruycken

 

Vervallen van haer struycken.

 

Die hoep' en sorch maect hem seer grijs

 

Hy eet zijn vleesch en bloedt tot spijs,

 

Hy leeft in ellent sware

 

En draeft van Jaer tot Jare.

 

Als desolaet hy dickwils sneeft

 

Die nimmer Hen noch Kiecken heeft

 

Elck hoep't zijn goet doort sterven

 

In't nieuwe Jaer te erven.

 

Wie sal den dorren doornsteel

 

Behaghen als die roosen eel,

 

Nu zijn verwelckt by hoopen,

 

Niemant en salse coopen.

 

Daerom in tijts v wel besint,

 

Siet dat ghy sulcken meysgen mint

 

Dat v in goet in eere

 

In staet gelijck zy seere.

 

T'schip is dan schaloos in gheraeckt,

 

Prins doet v best haer harte schaeckt,

 

Ghy werdt een lieflijck pare

 

In desen nieuwen Jare.