Nieu Aemstelredams Liedboek

Op de wijse, Era di magio il primo.

HEt swaer versuchten, ende inwendich treuren
Moet ick nu vluchten,
Eylaes Venus besueren,
T'ghewelt dat my gheschiet
Doet mijn hart scheuren, En houdt my in't verdriet
Tot aller uren.

Wy die beminnen, malcander boven maten

Moeten beginnen, die een die ander te laten,
Doort hinderlijc fenijn, weerdich verwaten
Want sy saeyende zijn, de liefde te haten.

Mijn selfs wille, en can ic niet volbrengen

Door haer geschille, diet niet willen gehengen
Nochtans hoep' ick in't ent,
Spijt diet verlenghen, met v in liefden jent
Noch eens te vermenghen.

Ick ben onschuldich, dus lief wilt my niet wijten

T'harte sorchvuldich
Sal zijn beloften wel quijten
Tot zijner tijt voorwaer, al sout hun spijten,
Dus lief laet liefde eerbaer, also niet slijten.

Liefde waerachtich, en sal dat niet gedoogen

Dat niemant crachtich, mijn hart sal stelen moghen
Die tot v lief alleen
Heel is gebogen, dus denckt met liefden reen
Te zijn bedroghen.

Schoone Kerssouwe, Princesse lieveken vol eeren

Wiens gheest in trouwe
Mijn hart oock ginck begheeren,
Verbeydt met uwen knecht,
Wilt v verneeren, dat bid ick v oprecht
Den tijdt sal leeren.