Op de wijse: Schoon Lieff wat gaet ghy brouwen.
GHeneucht heb ick ghepresen
T'was al mijn tijt verdrijf,
Waerom macht nu doch wesen
Dat ick soo niet en blijf,
Maer dat ick nu vol vreesen
Onconstich van druck schrijf,
V liefd' daer ick nae spore
Doot my gants door zijn macht, En als het rijpe coren
Verbrant door des Sons cracht,
Soo gae ick nu verloren, door v fierheyt onsacht
Die my wel eer verblijden
Die moet ick nu vermijden
Jae haer gantschlijck ontvlien,
Ghy gaet het my verbien, v schoonheyt doet my glijden
Want in v is alleen, Dat ic plach so ic meen
Ach ginckt ghy slechts aenvaerden
Den Boge in v hant, Diana sout ghy waerden
Maer droecht ghy t'hart dat brandt
Soo waert ghy op der Aerden
Nochtans ginghen dees haer paren
| |
Elck met zijn Lief besint, Die ooc der Muse
snaren
So meucht ghy oock voort varen,
Ws gelijck men niet vint,
Cloeck verstant en schoonheden,
Fraeyheyt en soete zeden,
Jonst, const ende practijck,
Daer toe van goede rijck, Heeft natuer noyt gheleden
Van die sin, neemt een wijck,
Nae sulck een is gheen kijck.
Mijn lust my niet te chieren
Want alles my mishaecht, Ghy gaet v van my kieren
Daer t'hart jonste toedraecht
Ick moet my droevich cieren
Want jaloersie my placht, Ginck Jupiter te deghen
V schoonheyt mercken aen,
Om lieft met v te pleghen,
Wiert hy terstont een swaen, Of in een gulde reghen
Verkeerde hy hem seer saen,
O Goddin der Goddinnen, Wilt v doch nu besinnen
Comt red my wt onspoet, ic val v lief te voet
Wilt ghy geen liefd' beginnen,
Want Thalia die doet, Versachten mijn gemoet
Daer liefde vast in wroet.
Snachts gaet my druck versellen,
Onrust den slaep verplet, My dunckt ick gae v quellen
Ick cant niet al vertellen, Wat dat ick noch droom bet
Ghy zijt niet wt mijn hart, Liefd' gaet my v vertooghen
En doet my dan ghedooghen
Veel droefheyt ende veel smart
Als ick v huys aenschouwe
Daer ick als minnaer trouwe
Lief voor mijn Medecijn, Dick custe v aenschijn,
En sie dat ick met rouwe, Van v O schoone Vrouwe
Verstooten ben ick met pijn,
Gheen bitterer fenijn, Mach my op Aerden zijn.
Ghy preest Princes eertijen
Mijn dichtgens fraeye const // Nu't liefde niet wilt
lijen
Maer comt v by my vlijen, Ick derf der Muse gonst,
| |
Wat v pleecht te behaghen
Hebt ghy ghenomen me, Droefheyt gaet my nu plaghen,
Dies is de const aen twee,
Door mijn claghen ende wee,
O Phebe wilt my leeren, V Liere weer toutceeren
Vernieut in my den sangh, Op dat ick troost ontfang,
Wilt mijn Liefs Schip ontmeeren,
Stuert tot my haren gang,
Ick daer seer nae verlang.
|
|