Nieu Aemstelredams Liedboek


Op de wijse. Het vrijden een Boer wt Waterlandt. EEn Nonnegen ionck was hier ontrent Haer vrijden een ionck man stoute Tot dat hy by nacht quam int Convent Sohay doe sliep hy in haer bouten Dit duerde tot den dach aenquam, Die Metten sou werden begonnen, Dat hyse noch in zijn armen nam, Sohay dit saghen al de Nonnen. Zy riepen Truy zijt ghy van sinnen berooft Wat maeckt ghy malle slingher Elck smeet de handen voort, voorhoft Sohay sy keken door de vingher. Een riep Abdis wy hebben sien legghen En dat moet Godt ontfermen Ons suster Truyken, ick derft nau segghen, Sohay in haers liefs blancken armen Dabdis die sette een wiel opt hooft, Daer onder een wiete doecke T'een was mijn heers hemd', Godt sy geloeft Sohay maer t'ander des Paters broecke. Dabdis die maeckte groot ghetier, Sy sprack met scherpe woorden En schamt ghy v niet ghy jonghe dier Sohay die man die mocht v moorden. Sy seyde Abdis maeckt gheen ghebaer, Besiet v eyghen doecke My moort die ionghen, maer v die Vaer, Sohay dat sie ick aen zijn broecke. Sy nam die broeck al by die rant,
[Folio 73]
En sprack met woorden milde, Orbeen Joncvroutgen geeft my de handt, Sohay wy zijn in't Vrouwen gilde. Die hem aen die Ketel wrijft Die werdt dick swart bevonden, Daer d'Abdis de Pater gherijft Sohay daer zijn de Nonnen ontbonden.