Nieu Aemstelredams Liedboek
(1591)–Anoniem Nieu Aemstelredams Liedboek–
Auteursrechtvrij
[Folio 60]
| |
(In druck) om is verloren:
Een minlijck gheneucht, Een vrouken vol deucht,
Heb ick daer voor vercoren.
Die ick eerst minde en achte my niet
Al toochd' ic haer ionst, sy cost met verdriet,
In treuren my bedelven,
Daert hart nu opsiet, Haer liefde my biet
Sy mint my als haer selven.
Haer liefde mijn clagen en treuren afsnijt,
Van sorch en droefheyt heeft sy my bevrijdt
Wy zijn een met ons beyden
Geen weerelt, geen tijt // Geen doot, geen nijt
En sal ons mogen scheyden.
Daer liefde deur jeuchde schoon neemt begin
Ruymt sy in leelijcke outheyt de sin
Mijn liefd wast t'aller uren
Hoe ickse meer kin // hoe ickse meer min,
En dat sal eeuwich deuren.
Sy blijft ghetrou oock na den doot
Haer harte staet open, haer sinnen bloot
Daer met sy wel can raden
In jammer, in noot // In wederstoot,
Blijcken haer edel daden.
Haer wijsheyt mijn leven in rusten voet,
Haer schoonheyt my altijt verblijden doet
Haer kennis doet my erven
Het opperste goet // Het oprecht ghemoet
Dat nemmermeer mach sterven.
Princesse v name staet seker en pleyn,
Al in mijn siele, v goetheyt certeyn,
Lost my van alle smarten
Levende ghemeyn
Als Koren-hardt reyn
Sijn wy in een, twee harten.
|
|