Een nieu Liedeken.
ACh Godt hoe zijn mijn sinnen verslegen,
Mach men dat denck ick v toeschrijven,
Dat mijn jonck hert is gheneghen
Tot een die schoonste der Wijven,
Sy sit in't hart daer salse blijven,
Soo lang daer asem is in my,
Ginck sy my in haer harte wrijven,
Soo soud' ick zijn van harten bly.
Hoe soud' ick haer laten te minnen,
En t'hart van haer doen sneven,
Die boven eenighe Goddinne,
In schoonheyt is verheven
Saet' Paris om vonnis te gheven,
Hy gaeft haer boven Venus siet
Och mocht ick eeuwich met haer leven,
Soo waer mijn hart wt dit verdriet.
Van aenschijn is sy wit en claer,
Als bruynen-git zijn haer ooghen
Ghelijck een Goutdraet is het hayr,
Haer Halsken lanck onghelooghen,
Haer roode mont heeft my doortooghen,
En t'hart ghebracht in lijden groot,
Ginck sy die lieft (als ick) verhooghen,
Soo waer ick heel wt desen noot.
Haer tonghe spreekt fraey Rethorijcke,
Haer lipkens als corale bloeyen,
Haer stemme singt soet Musijcke
Haer woordekens lieflijck vloeyen,
Haer schoonheyt siet men claerlijck groeyen,
Ghelijck een druyf aen haren rant,
Sy doet mijn hart in liefden roeyen
Hoe wel sy daer veel drucx in plant.
Van Judith heeft sy deucht bequame,
Daer toe van Pallas wijsheden,
Als Sara is sy ghehoorsame,
Niet (als Diana) quaet van zeden,
Boven Venus, volmaeckt van leden,
Als Susanna, eerbaer certeyn,
Sy mach mijn hart stellen in vrede,
Sy is mijn hoep', mijn troost alleyn.
Wie sou haer schoonheyt heel volprijsen,
Die men aen haer mach schouwen,
Met clare reden mach ment wijsen,
| |
Dat sy is een fleur van Vrouwen,
Tot deucht is sy van joncx ghehouwen,
Die schoonheyt brengt in grooten staet,
Liet sy haer liefde op mijn douwen
Soo sou mijn hert vercrijghen baet.
Princes die't hert in liefde doet blaken,
Wilt liefde met liefde eeren,
En acht niet op des nijders spraken,
Die Liefde altoos blameren,
Maer Lief wilt haer woorden verneeren,
Want sy niet en soecken dan tweedracht,
Ende v tot reyne liefde keeren,
Ghedenckt dat reyne lieft baert cracht.
|
|
Auteursrechtvrij