Neerlandia/Nederlands van Nu. Jaargang 111

kort genoteerd

De VRT-taaladviseur is te streng

Het is niet onopgemerkt voorbijgegaan, het artikeltje van de Nederlander Albert Oosterhof over het taalbeleid van de VRT, zeg maar van taaladviseur Ruud Hendrickx (in: Over taal, jg. 46 (2007), p. 37 - http://www.overtaal.be/varia/artikel2.pdf). Oosterhof heeft het er moeilijk mee dat Hendrickx als alleenheerser optreedt, dat hij bepaalt wat acceptabel is en dat zijn advies bindend is. Oosterhof vindt dat de richtlijnen van Hendrickx te strikt zijn en te weinig ruimte laten voor variatie. Ik moet zeggen dat ik nooit eerder kritiek van die strekking op het VRT-taalbeleid ontmoet heb. Ik heb het gevoel dat de Vlaamse taalkundige wereld tamelijk tot heel tevreden is over dat beleid. Overigens is Hendrickx helemaal geen alleenheerser. Er is overleg met andere taaladviesinstanties. Er is samenwerking met de academische wereld. Bovendien bouwt Hendrickx voort op een Vlaamse taalzorgtraditie, die ondertussen al vele decennia oud is. Als je in Vlaanderen al eens kritiek hoort op het VRT-taalbeleid, dan betreft het VRT-medewerkers die (soms) de adviezen van Hendrickx negeren, de steeds opnieuw opduikende /handikap/-uitspraak van Martine Tanghe bijvoorbeeld, terwijl Hendrickx de VRT-medewerkers /hèndikèp/ wil laten zeggen. De opvattingen van Oosterhof passen in een mentaliteit die wel vaker bij Nederlanders terug te vinden is, namelijk dat er helemaal geen behoefte is aan Vlaams-Nederlandse taalintegratie. Jammer is dat, heel jammer. (PD)

[p. 44]

Universitair Ziekenhuis Brussel

Sinds 28 februari 2007 heeft het enige Vlaamse academisch ziekenhuis met een Nederlandse naam, het Academisch Ziekenhuis - Vrije Universiteit Brussel (AZ-VUB), eindelijk ook een ‘Franse’ naam gekregen. Eerder al waren het academisch ziekenhuis van Gent, Leuven en Antwerpen omgedoopt in Universitair Ziekenhuis Gent, Universitair Ziekenhuis Leuven en Universitair Ziekenhuis Antwerpen. Nu is er dus eindelijk ook het Universitair Ziekenhuis Brussel. Op de website van het UZ Brussel (http://www.uzbrussel.be) lezen we: ‘Door zich UZ Brussel te noemen, bevestigt het ziekenhuis zijn plaats als Nederlandstalig ziekenhuis.’ Dat is natuurlijk onzin. De aanduiding academisch ziekenhuis is écht Nederlands, universitair ziekenhuis is dat niet. Universitair ziekenhuis is wellicht een vorming naar Frans voorbeeld. In het Frans heet zo'n ziekenhuis namelijk Centre Hospitalier Universitaire (CHU) en in België ook hôpital universitaire. Het gebruik van het adjectief academisch is nu net typisch Nederlands in deze context. In Nederland zijn er drie mogelijkheden: academisch ziekenhuis, academisch medisch centrum en universitair medisch centrum. De eigenlijke reden waarom AZ UZ geworden is, is natuurlijk dat allerlei andere (niet-academische) ziekenhuizen de afkorting AZ (algemeen ziekenhuis) zijn gaan gebruiken, heel zeker met de bedoeling om meer uitstraling te krijgen, waardoor er na verloop van tijd twee soorten AZ waren. De echte, oorspronkelijke AZ's vonden dus dat ze hun naam moesten aanpassen en UZ moesten worden, om toch weer dat tikkeltje meer uitstraling te hebben dan de nieuwe AZ's . (PD)

Het Vlaamse lied is Nederlands

Er wordt vaak over geklaagd dat in de media de Belgisch-Nederlandse tussentaal te veel ruimte krijgt. Dat gebeurde onlangs nog in Het Vlaamse taallandschap verschraalt van Johan Taeldeman (De Standaard, 07-07-2007), een artikel dat de bewerking is van de causerie die Taeldeman hield op de openbare vergadering van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde in de tuin van het kasteel Beauvoorde in Wulveringem (Veurne, West-Vlaanderen) op woensdag 4 juli 2007. Taeldeman: ‘In onze gesproken media gaat het van kwaad naar erger. Het is niet zo dat daar te weinig mensen in dienst zouden zijn met een (meer dan) behoorlijke moedertaalbeheersing, maar die worden in een soort reservaat van journaallezers en presentatoren van ‘serieuze’ programma's gestopt. Hun inbreng is beperkt tot hooguit twintig procent van de programmatie.’ Taeldeman had het ook over de Vlaamse acteurs die tegenwoordig niet meer in staat zijn om op een natuurlijke manier in het Nederlands te acteren. Graag wil ik daartegenover een klein lichtje in de duisternis laten schijnen. Op 11 juli zond VRT-zender Eén het 11 julifeest Zo is er maar één uit, dat in Antwerpen plaatsvond. Zo goed als alle liedjes werden door meer dan tien Vlaamse artiesten in de Nederlandse standaardtaal (en niet in tussentaal) gezongen. Alleen het allerlaatste liedje was een rocknummer in Antwerps dialect. Duizenden, tienduizenden Vlamingen hebben die avond naar Nederlandstalige liedjes geluisterd. Wellicht heeft niemand dat onnatuurlijk gevonden. Dan is het toch heel eigenaardig dat dat argument van die onnatuurlijkheid steeds weer opgedist wordt om de alomtegenwoordigheid van de Belgisch-Nederlandse tussentaal in Vlaamse films, soaps, feuilletons en amusementsprogramma's te verantwoorden. Het is een schijnargument. Als massa's Vlamingen uit hun dak gaan voor het Nederlandstalige, standaardtalige lied in Vlaanderen, waarom zouden ze dan ook geen standaardtalige acteerprestaties kunnen waarderen? (PD)