Neerlandia/Nederlands van Nu. Jaargang 111

[p. 25]

Kroniek-kort

Vlaamse Regering: Vlaamse plaatsnamen altijd in het Nederlands

Nu de internationalisering van Europa verder gaat, begint de tendens door te zetten om nog slechts één naam te gebruiken. Wanneer een Engelsman in Oostende aan land gegaan en naar het oosten rijdt, komt hij binnenkort niet meer borden tegen met achtereenvolgens Aken, Aix-la-Chapelle en Aachen maar alleen deze laatste naam op de borden. Wij kunnen het als Nederlandstaligen jammer vinden dat namen zoals Brunswijk en Dusseldorp vervangen worden door Braunschweig en Düsseldorf, maar psychologisch is het goed dat in Frankrijk de weg wordt gewezen naar Ieper, Kortrijk en Antwerpen in plaats van naar Ypres, Courtrai en Anvers.

Op 16 december 2006 nam de Vlaamse Regering een belangrijk besluit. Voortaan zal in Vlaanderen nog slechts de officiële Nederlandstalige naam van de Vlaamse gemeenten gebruikt mogen worden. Dit geldt óók voor de gemeenten waar Franstaligen faciliteiten hebben. Een Franstalige mag het dus in zijn eigen kringen nog steeds hebben over Fourons en Renaix, maar wanneer de firma Electrabel een bord plaatst met daarop Voeren-Fourons dan zou hij net zoals nu reeds in gelijksoortige gevallen in Québec gebeurt, aangeklaagd kunnen worden. Daar moet een bord Montreal worden weggehaald want er moet een accent op de e, en Three Rivers mag niet want alleen Trois-Rivières is toegestaan. Tot nu toe konden Franstaligen op de borden de naam Voeren overschilderen, waardoor alleen Fourons zichtbaar bleef. Vanaf heden wordt dit een soort ‘zinloos geweld’, want er blijven geen Franse namen in Vlaanderen zichtbaar. Ze bestaan eenvoudigweg niet meer!! Dit geldt voor álle officiële stukken. Mochten ANV-leden in brochures van bijvoorbeeld de Belgische Spoorwegen nog Alost, La Panne en Le Coq sur Mer tegenkomen in plaats van Aalst, De Panne en De Haan aan Zee, dan verzoek ik u dat te melden. (Huig Bunk)

In memoriam Kees Middelhoff

Op 8 maart overleed de grote Nederlander Kees Middelhoff in Hilversum. Hij werd op 26 november 1917 in Purmerend geboren in een katholiek gezin, als jongste van vijf kinderen. Na de bevrijding van Zuid-Holland in 1944 ging hij werken voor de omroep ‘Herrijzend Nederland’. In 1946 trouwde hij en kwam hij bij Radio Nederland Wereldomroep.

Vlaanderen leerde hem vanaf 1953 al waarderen voor zijn ‘gesproken brieven’ als correspondent van het NIR (later BRT(N), nu VRT). Hij was 46 jaar correspondent en leerde ons Nederland beter kennen met zijn markante stem en taal. Ook door talloze colloquia en lezingen bevorderde hij de Vlaams-Nederlandse samenwerking.

Herhaaldelijk werd hij onderscheiden. Nog op 1 juli 2000 ontving hij in de Gentse Lakenhalle de prestigieuze Orde van de Vlaamse Leeuw, uit de handen van prof. dr. Matthias Storme. Als journalist schreef Middelhoff o.a. voor Neerlandia en Ons Erfdeel, maar ook voor Thuisland, het tijdschrift van Nederlandse priesters in Frankrijk, voor wie hij ‘Taaltuintjes’ schreef. Een bloemlezing daarvan verscheen in 2002. In de Volkskrant verschenen zijn puntige, historische columns. Voor de IVN schreef hij een Geschiedenis van Nederland en Vlaanderen, voor studenten die aan buitenlandse universiteiten colleges Nederlandse taal en cultuur volgen. In 1984 hield hij in Gent de Pacificatielezing ‘Wortels van een misverstand, met belichting van



onze vaak averechtse reactie op grote politieke en culturele evoluties buiten Europa’. Hij was bestuurslid van het Algemeen-Nederlands Congres, dat in 1997 met het ANV fuseerde.

Tegelijk werd hij ook geprezen om zijn grote betekenis voor de katholieke religieuze cultuur in Nederland, als redacteur van het Gregoriusblad, het Nederlandse tijdschrift voor muziek en liturgie.

Tot in de jaren negentig publiceerde hij boeken: ‘Holland nog nooit zo gezien’ (1996), ‘Breuklijn tussen Vlamingen en Nederlanders’ (1998) en ‘1648 De Vrede van Munster’. Hij vestigde de aandacht steeds opnieuw op de gezamenlijke plaats en rol van Nederland en Vlaanderen in het eenwordende Europa. De verwerping van de Europese grondwet door Nederland (en Frankrijk) stelde hem diep teleur.

In Hilversum, waar hij vredig overleed, namen we afscheid van de bruggenbouwer tussen Nederland en Vlaanderen, die ook wereldwijd Noord en Zuid met elkaar wilde zien samenleven. Het ANV gedenkt Kees Middelhoff dankbaar. Herman Gevaert, Algemeen voorzitter ANV

[p. 26]

Officier in de Orde van Oranje-Nassau
Els Ruijsendaal

Op vrijdag 27 april jl. reikte burgemeester Cohen van Amsterdam de koninklijke onderscheiding



van Officier in de Orde van Oranje-Nassau uit aan onze hoofdredacteur. Pas bij aankomst in de Beurs van Berlage werd Els door familie, goede vrienden en ANV'ers ingelicht dat zij die dag een lintje zou krijgen. Uiteraard reageerde ze blij en verrast, en neen, zij zou hem niet weigeren. 46 decoranten mochten in Amsterdam een koninklijke onderscheiding in ontvangst nemen, waarvan vier officieren. ‘Wat hebben we vandaag veel Neerlandici’, zei Job Cohen toen Els Ruijsendaal op het podium stond. De burgemeester vertelde het publiek dat Els Ruijsendaal een autoriteit was op het gebied van de oude grammatica's van het Nederlands naar taalkundige inhoud en naar geschiedenis. Ook noemde de burgemeester de inzet van mevrouw Ruijsendaal voor taalkundige projecten van nationaal belang als het Etymologisch Woordenboek. Tot ons genoegen bracht de burgemeester het voorzitterschap van het Algemeen-Nederlands Verbond in herinnering en noemde hij de functie van hoofdredacteur van Neerlandia. Na de plechtigheid vertrok het gezelschap naar een volgende verrassing, namelijk een receptie in Vlaams Cultuurhuis De Brakke Grond. Daar werd Els opgewacht door familie, ANV'ers, collega's uit het werkveld en bestuurders van bevriende organisaties van het ANV. Het was prachtige dag. Voor Els, voor het ANV, voor Neerlandia en voor de Nederlandse taal!

Geacht bestuur,

Langs deze weg wil ik mijn dank en erkentelijkheid tot uitdrukking brengen voor de inspanningen die het ANV zich getroost heeft om voor mij een prachtige onderscheiding van overheidswege te bewerkstelligen. De ontvangst daarna in de Brakke Grond, onze ANV-pleisterplaats, heeft de complete verrassing op die dag nog onderstreept. De bekroning die ik heb mogen krijgen voor mijn inspanningen voor de Nederlandse taal, beschouw ik ook als een prachtig cadeau voor de vele jaren die ik werkzaam ben geweest - en nog ben - voor het ANV.

Met vriendelijke groeten, Els Ruijsendaal