En hoe nu verder?
Toen het ANV 100 jaar bestond en daarbij, in de Grote Kerk in Den Haag, bezoek kreeg van twee vorsten, koningin Beatrix en koning Albert, en politiek Den Haag daarbij prominent aanwezig was, werd meteen duidelijk, waarom het ANV veel kan bereiken, maar ervoor moet oppassen bij de burger niet onbekend te blijven. De pers vroeg zich verbaasd af wat het ANV eigenlijk wel was, men kende de vereniging buiten genoemde politieke en ambtelijke kringen niet. Het Algemeen Dagblad verwoordde deze verbazing nog het best met de kop: De stilste actiegroep van Nederland.
Wie het ANV nader beschouwt, merkt dat deze vereniging alles in zich heeft om in deze tijd van vele ontwikkelingen, van cultuurmenging en taalverwarring de rol te vervullen van culturele voorhoede.
Het ANV is een vereniging, een verbond van mensen die hun taal en cultuur een warm hart toedragen en denken dat het allemaal niet vanzelf gaat en de overheid niet in haar eentje voor alles kan zorgen. Betrokken en georganiseerde burgers zijn dus nodig om de taal en cultuur tussen de twee machtsassen van vandaag, de overheid en het internationale bedrijfsleven, te stutten, op landelijk en op Europees niveau. In kleiner verband hebben onze voorgangers bewezen dat het werkt. Daartoe dienen wij de burgers weer verbonden te krijgen met wat hier tot stand is gebracht, en de nieuwkomers daarin volledig te kennen, in volle waardering voor wat zij aan eigens en waardevols inbrengen.
Een gezamenlijke, kritische kijk op wat er beter kan in onze samenleving, dient daarbij aanwezig te zijn en wij zouden daarvan het platform moeten blijven.
Warm ondersteunen en kritisch volgen, dat is al gedurende 110 jaar het adagium van het ANV.