Neerlandia/Nederlands van Nu. Jaargang 108

Zeg 'ns wat
Ingezonden brieven

Marechaussee

De Koninklijke marechaussee (zie NvN 2004/1, 34-35) is niet de naam van de rijkspolitie. Het was een ‘wapen’ van de Koninklijke landmacht, naast dat van de cavalerie, infanterie enz. en is thans - bij mijn weten - alweer enige jaren een zelfstandig krijgsmachtdeel (niet: onderdeel) naast de Koninklijke marine, de Koninklijke landmacht en de Koninklijke luchtmacht (altijd in die volgorde!). Ik weet niet of nog steeds de oude instructie geldt dat zij met (ten minste) twee man (‘vrouw’) patrouilleren.

De taken van de marechaussee waren vanouds de grensbewaking (tegenwoordig vooral de controle op de luchthaven Schiphol), de beveiliging van het Koninklijk Huis (hier gebruikt de wetgever weer wel een hoofdletter, art. 6 Politiewet) en binnen de krijgsmacht de politietaak. De marechaussee verleent bijstand aan de gewone politie en heeft opsporingsbevoegdheden.

Nederland kent verder geen rijkspolitie meer; sinds een reorganisatie is het hele land verdeeld in politieregio's, al zijn er landelijke politie-eenheden.

Jan Willem Schneider, Hilversum

Esperanto (3)

Twee opinies hebben me wat verbaasd in ons tijdschrift, 2004/1.

In de ingezonden brieven over Esperanto vond ik geen enkele verwijzing naar het gegeven dat deze vrij arbitraire taalconstructie hoogdagen beleefd heeft toen de hegemonie van het Engels nog niet zo uitgesproken was als nu. Meer talen kwamen als mogelijke lingua franca in het vizier.

Deze situatie zal nu wel even op zich laten wachten.

Onder het titeltje ‘De toekomst van het Nederlands’ (blz. 41) lees ik licht beneveld proza als antwoord op de vraag hoe erg het zou zijn dat het Nederlands verdween: enkele generaties na de verdwijning zou de taal enkel nog maar door deskundigen gelezen worden. Is dat nu eigenlijk zo anders, vraagt de auteur zich af. Ik juich bij dit fijne staaltje van concreet-maatschappelijk en democratisch geëngageerd taaldenken.

Marc Cels