overtrad, werd weggestuurd. Aan de universiteit van Twente werd een Department Dutch opgericht voor filologen en historici die historische teksten in het Nederlands moesten leren lezen en begrijpen. Uit Europees patriottisme weigerde deze universiteit eerst het departement op te richten, maar deed het uiteindelijk dan toch, na uitdrukkelijk te hebben afgekondigd dat de bibliotheek niet toegankelijk zou zijn voor studenten uit andere richtingen.
De eerste reacties op deze wel zeer ingrijpende hervormingen kwamen van enkele allochtone intellectuelen die stelden dat Nederland zowat het eerste en dus enige land in de wereld was dat vrijwillig zijn eigen cultuur opgaf zonder in een oorlog te zijn verslagen. De Duitsers hadden indertijd ook Nederland willen verduitsen maar daar was uiteindelijk toch wel enig verzet tegen geweest. Het protest werd afgedaan als verzet tegen de internationalisering en dat klonk al even erg als de beschuldiging van racisme. Daarom zweeg iedereen.
Tegen 2010 waren alle grote steden in Nederland tweetalig geworden.
In 2015 werd in de Tweede Kamer - zonder debat - een wet goedgekeurd die voorschreef dat Nederland vanaf dat moment tweetalig was, ter voorbereiding van de algemene eentaligheid in 2025. Dat zou niet alleen de positie van Nederland in Europa veilig stellen, maar ook voor de inwoners een groot voordeel opleveren. Een grootse verengelsingcampagne begon via de media, die verplicht tweetalig werden en die massaal een beroep deden op Britse en Amerikaanse medewerkers. Omdat het origineel altijd beter verkoopt, verdwenen na enkele jaren de Nederlandse kwaliteitsbladen zoals De Volkskrant en de NRC. De intellectuelen lazen nu de The Amsterdam Times die in handen was van een Amerikaanse groep. Wat later - hoe kon het anders? - verscheen ook een The Amsterdam Post. Trouw bleef, zich beroepend op de mensenrechten, verder publiceren in het Nederlands en kon zich handhaven. Ook De Telegraaf, die politiek en internationaal nieuws in het Engels publiceerde en sportnieuws en de misdaadkroniek in het Nederlands, bleef verder bestaan. Vrij Nederland, dat al van den beginne aan op het progressieve Engels was overgeschakeld, was al lang verdwenen. Bij de televisie viel op dat de uit Luxemburg opererende zenders hun populaire programma's in het Nederlands uitzonden, zij het wel met Engelse ondertiteling. Het meest bekeken programma in 2015 was de heruitzending van de populaire Nederlandse film Ja zuster, neen zuster van 2002.
Ook het bedrijfsleven was helemaal op het Engels overgeschakeld. De koning hield in 2016 zijn eerste nieuwjaarstoespraak in het Engels. De koningin deed daar dapper aan mee, hoewel het opviel dat ze zich in informele gesprekken met eenvoudige lieden - meer dan haar echtgenoot - in het Nederlands uitdrukte. Ze had dan toch niet voor niets Nederlands geleerd.
Uit alle mogelijke signalen bleek dat de meerderheid van de bevolking met de talrijke taalwetten niet akkoord ging. Er was evenwel niemand die dit onbehagen kon of durfde te formuleren. De beschuldiging van anti-internationalisme was even afschrikwekkend als die van tegenstander van de multiculturele samenleving vóór de korte verschijning van Pim Fortuyn op het politieke toneel. Misschien wachtte men wel op een nieuwe Pim. Bovendien was er nog de pragmatische redenering dat men niet meer terug kon. Nederland kon zich niet belachelijk maken met plots het groots en fier aangekondigde upgrading process af te blazen.
Wie zich van dit alles niets aantrokken, waren bepaalde groepen allochtonen. Zij beweerden met veel moeite Nederlands te hebben geleerd en nu ze eindelijk die taal min of meer beheersten, moesten ze weer overschakelen op een andere taal. Dit was een vorm van woordbreuk. Trouwens, wie garandeerde dat Nederland niet over 50 jaar om opportunistische redenen op het Chinees - of zoals sommigen voorspelden - op het Arabisch zou overschakelen? Daarom werd een grote betoging in Den Haag georganiseerd op King's Day (Prinsjesdag) 2015. De bange burgemeester verbood de betoging, maar tienduizend allochtonen en een paar honderd Vlamingen negeerden dat verbod en trokken onder de slogan Nederlands op naar het parlement. De politie die daar niet op voorzien was, verloor de controle over de gebeurtenissen en geraakte in paniek. Op een bepaald ogenblik vuurde een groep ingesloten politiemannen op de betogers. Naast heel wat gewonden vielen er drie doden te betreuren: iemand van Turkse origine, een ander van Marokkaanse afkomst en een Vlaamse emeritus professor. 's Anderendaags fulmineerden de media, die op dat ogenblik al volledig in Angelsaksische handen waren, tegen de betogers. Ze hadden het over buitenlandse inmenging en over anti-internationalistisch terrorisme dat bestreden moest worden.
Omdat men nu al zover was en omdat het point of no return al was overschreden, werd het proces met driestheid voortgezet. Het werd nu verboden om op openbare bijeenkomsten Nederlands te praten. Het Nederlands werd ook uit de kerk
Auteursrechtelijk beschermd