[Nummer 3]
Vooraf
Ambassadeur J. Swinnen verlaat Nederland
● Guido Logie
Op woensdag 7 augustus jongstleden liet Johan Swinnen, de ambassadeur van België in Nederland, zijn residentie in Den Haag over aan zijn opvolger Luc Teirlinck, tot dan ambassadeur in Zuid-Afrika. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan en Swinnens termijn als ambassadeur zit erop. Op de druk bijgewoonde afscheidsreceptie enkele weken geleden, maar ook op de 11 juli-viering van de Vlaamse Vertegenwoordiging in Studio Pulchri, liet menigeen horen het erg spijtig te vinden dat hij Nederland verlaat.
Swinnen is in de vijf jaar dat hij in het koninkrijk der Nederlanden vertoefde, vrij bekend geworden. ‘Hij wordt in Nederland bewonderd om zijn dossierkennis en zijn ongecompliceerde hartelijkheid,’ schreef Steven De Foer in De Standaard van 6, 7 juli jongstleden.
Ongecompliceerde hartelijkheid. Velen hebben die ervaren, op de recepties bijvoorbeeld die hij in zijn residentie bij bijzondere gelegenheden organiseerde, maar ook bij tal van andere gebeurtenissen, het concert in Rotterdam naar aanleiding van het Belgische voorzitterschap van de E.U. bijvoorbeeld. Swinnen was geen diplomaat die zich in een ivoren toren verschool. Hij kwam, tezamen met zijn vrouw, graag en vaak onder de mensen. Zo vereerde hij tal van activiteiten van het ANV met zijn aanwezigheid. Heel recent nog overhandigde hij met zichtbaar groot genoegen in zijn geboortestad Neerpelt een Visser-Neerlandiaprijs aan het Europees Muziekfestival voor de jeugd dat dit jaar zijn 50e editie kende Dat ongecompliceerde had hij ook in zijn omgang met perslui. Wie hem ooit geïnterviewd heeft, weet dat hij een interview ernstig opnam, het behoorlijk voorbereidde en met grote openheid de vragen beantwoordde.
Steven De Foer, die vier jaar correspondent was in Nederland voor De Standaard, en een journalist is die nooit slaapt, maakte een pagina-interview met de vertrekkende ambassadeur. Een openhartig gesprek waarin De Foer het met de diplomaat onder meer heeft over de recente, ingrijpende gebeurtenissen in de Nederlandse politiek.
Swinnen noemt Pim Fortuyn een fenomeen en bekent dat
Terug naar de roots: ambassadeur Johan Swinnen (2e van rechts) in Neerpelt voor de uitreiking van de Visser-Neerlandiaprijs aan het Europees Muziekfestival voor de Jeugd.
hij ‘meer dan gewoon professioneel geïnteresseerd was in debatten met hem.’ En nog: ‘Fortuyn heeft het debat opnieuw aangezwengeld maar of hij ook de goede oplossingen aanbracht, durf ik te betwijfelen.’ Hij stipt aan dat je haast zou vergeten dat het goed ging met Paars. ‘Die twee kabinetten, geholpen door een gunstige conjunctuur, hebben toch heel wat verwezenlijkt.’ En ook Swinnen gelooft dat de
Lijst Pim Fortuyn geen racistische partij is.
En België en Nederland? De ambassadeur bemerkte de laatste jaren een verschuiving: Nederland is nu ook bereid om af en toe naar België te kijken en te vragen: ‘Hoe doen jullie dat?’ ‘Dat putten uit elkaars praktijkervaring is enorm nuttig,’ aldus Swinnen.
In zijn ambtstermijn heeft hij erg zijn best gedaan om Nederland duidelijk te maken hoe het nieuwe, complexe, federale België reilt en zeilt. Hij deed dat in een geest van grote collegialiteit met de vertegenwoordigers van Vlaanderen, Brussel en Wallonië. ‘Het was mijn taak het optreden van die diensten te coördineren,’ zegt hij. ‘Rivaliteit is uit den boze, daarmee maken we ons belachelijk.’ En verder: ‘Europa is een verhaal van omgaan met culturele diversiteit, als Belgen hebben we een geloofwaardige boodschap op dat gebied.’
De vertrekkende ambassadeur wil nog graag kwijt dat het Belgische ambassadeurschap in Nederland ‘een kolossaal drukke post’ is. ‘Het is een geweldig land, maar ik wens mijn opvolger veel ernergie toe,’ aldus Johan Swinnen. Wij hopen dat hij er inderdaad evenveel zal opbrengen als zijn voorganger. Luc Teirlinck overhandigt zijn geloofsbrieven aan koningin Beatrix op 28 augustus.
Auteursrechtelijk beschermd