Neerlandia. Jaargang 106

[p. 39]

Lezersbrieven
Met gemengde gevoelens
Ingezonden brieven aan Neerlandia

Collectieve slaap

Onze oprechte felicitaties aan Guido Logie en Marianne van Scherpenzeel voor het uitstekend artikel in Neerlandia 2001/2 over de heren Luc Vranckx en Cyriel Moeyaert, beiden toegewijde vrienden van Vlaanderen in Frankrijk.

De titel Collectieve slaap trok onze aandacht en verdient enige toelichting. Inderdaad, de bezoeker die het weelderige Vlaanderen in België verlaat en Vlaanderen in Frankrijk binnenkomt, krijgt de indruk dat dit land slachtoffer is van een collectieve slaap. Tien jaar geleden had een West-Duitser dezelfde indruk bij een bezoek aan het voormalige Oost-Duitsland.

Vlaanderen in België met zijn landschappen, zijn kwalitatief hongstaande architectuur, zijn niveau van economische ontwikkeling en levensstandaard is heel goed te vergelijken met West-Duitsland. Vlaanderen in Frankrijk daarentegen met zijn triestige aanblik en zijn armoedig uitziende bewoning waarvan de architectuur bepaald wordt door een allesomvattende wetgeving, waar iedere economische beslissing wordt genomen door de alomtegenwoordige staat, waar het verstaatste onderwijs erop gericht is de cultuur, de architectuur en de oorspronkelijke taal van de Vlamingen uit te roeien, onderscheidt zich op geen enkel niveau anders dan de staten van het voormalige Oostblok. Het is duidelijk dat de Vlamingen in Frankrijk betere dagen afwachten die hen moeten toelaten om op hun eigen grond zelf economische en sociale initiatieven te nemen, die hen moeten toelaten zich te vergelijken met hun machtige buren.

Zal Europa zonder grenzen, met zijn eenheidsmunt en waar de rol van de staten-naties zou moeten worden afgeschaft, de kans geven aan de volkeren die in de schemering leven en waar Vlaanderen in Frankrijk er één van is, or uiteindelijk uit die collectieve slaap te treden die maar al te lang heeft geduurd?

W.M. Triquet, secretaris Le Mouvement Flamand/De Vlaamse Beweging, Dunkerque (Duinkerke)

Walgelijk toch?!

Goed om eens wat over de positie van het Nederlands op de Antillen te horen (Neerlandia 2002/1). Jammer alleen dat het stuk van Henk van Kerkwijk in zulk beroerd Nederlands gesteld is. Volstrekt onlogische wendingen halverwege worden aan het eind van de alinea's in krampachtig volgepropte bijzinnen alsnog ‘rechtgebreid’. Geen wonder dat hem in de klas werd gevraagd: ‘Hoe lang schrijft u?’

Dat van Kerkwijk aan het eind van zijn bezoek aan de eilanden z'n zekerheden kwijt is, is heel jammer, want nergens voor nodig. Deze eilanden zijn broeinesten van zwart racisme t.o.v. blanken. Dat er nu een nieuw slavernijmuseum is gebouwd, is lachwekkend. Ze zouden daar beter eens een degelijke bajes kunnen bouwen om hun eindeloze, zelfgegenereerde stromen criminelen in op te sluiten. De slavernij is pakweg anderhalve eeuw geleden afgeschaft, maar op de Antillen wordt dit verleden meer dat wat ook gekoesterd, in de hoop Holland te kunnen chanteren. Stel je voor dat wij in Nederland ons zo zouden opstellen tegenover Duitsland en de Duitsers vanwege de Tweede Wereldoorlog (en dat is pas een halve eeuw geleden): iedere keer wanneer we weer op zwart zaad zitten onze hand in Berlijn ophouden, walgelijk toch?! Narcisme en zelfmedelijden hebben op de Antillen monsterlijke proporties aargenomen. Het had de heer van Kerkwijk gesierd als hij daar eens wat van had gezegd, i.p.v. in het Engels klassen toe te spreken (op een Nederlandse school N.B.). Indien de Antillen deel willen blijven uitmaken van het Koninkrijk zullen ze zich snel moeten aanpassen en het Nederlands als enige standaardtaal moeten invoeren, anders wordt het geheid: OPZOUTEN!

P.S. de slotconclusie van Jan Werts in het artikel Talenmozaïek Brussel is typerend voor het verraad aan de landstaal dat hier boven de grote rivieren al decennialang - je zou bijna zeggen: met liefde - wordt bedreven. Lieden als Werts is niets te dol om het Nederlands de ‘multi-culti’ hoek in te trappen (in dit geval hij - godbetert - het Arabisch, Engels en Turks). Ik verwacht vanuit Neerlandia onvoorwaardelijke liefde voor het Nederlands en geen aandacht voor deszelfs verraders. Iedere stap die wordt ondernomen om de positie van het Nederlands in Brussel te versterken is heilig. Werts is een typische representant van de kliek die Holland de afgelopen kwart eeuw in de uitverkoop heeft gedaan. Laat hij maar gauw zijn kostje bijeenschooien in een land ver hier vandaan, waar het Nederlands niet wordt gebezigd, want die taal bedoezelt hij allen toch maar met zijn leugens en gekruip.

J.W. Woldenberg, Amsterdam

IJzertorenmuseum

Hartelijk dank voor de Neerlandia-nummers en vooral voor het zeer goede artikel van Véronique Van den Abeele over het IJzertorenmuseum.

Lionel Vandenberghe. Voorzitter Ijzerbedevaartcomité, Diksmuide

Seulement Bruxelles

War een goed vraaggesprek staat in Neerlandia 2001/5 van Hugo Meert met Jari Demeulemeester! Het interview gaat eerst in op de Orde van de Vlamnse Leeuw en daarbij krijgt Jari ruim gelegenheid zijn ideeën te vertolken. Hij kent de noden en de mogelijkheden en wijst terloops op de beperkingen die er zijn. Hij heeft een grote energie en doorzettingsvermogen en zo heeft hij veel bereikt, zijn Boterhammen in het Park hebben goed gelopen en zijn daarna door Franstaligen deskundig de nek omgedraaid, het is te hopen dat de Vlaamse politiek zijn draad oppakt. En er staat nog zo veel meer in het artikel, lees het nog maar een keer!

Dat stuk is moedgevend, dat is minder hij de twee voorgaande van de hand van Guido Logie. Van hem krijg je de indruk dot zijn mening over Europa in 30 jaar niet veranderd is. Hij noemt Brussel de hoofdstad van Vlaanderen en van Europa, waarbij België ondanks oudere papieren steeds wordt verzwegen. Ja, Brussel is de hoofdstad van Vlaanderen, Brussel-Bruxelles die van België, maar de hoofdstad van Europa is seulement Bruxelles. In dat licht is het aanbod van Chirac om alle Eurotoppen dáár te houden goed te begrijpen. En als België uiteen vak kunnen die ‘gekke’ taalwetten in Brussel 19 + 6 ook vervallen, onmiddellijk of 10 jaar later na een referendum. We zullen zien...

L.G. van Dorp, Amsterdam

(N.v.d.r. In het interview met de attaché van de Vlaamse Gemeenschap in Den Haag, Guy Janssens, en in de bespreking van het boek van prof. em. Marcel Janssens - de twee stukken die de briefschrijver bedoelt - komt de mening van de auteur van die stukken over Europa helemaal niet aan bod. Het ging alleen om wat de heren Janssens en Janssens over Europa te vertellen hadden. Hierbij kan nog worden opgemerkt dat het boek van M. Janssens het imago van Vlaanderen in buitenlandse ogen als onderwerp had.)

‘Met gemengde gevoelens’ is bedoeld voor korte reacties op artikelen die in Neerlandia verschijnen. De maximale lengte is vijfentwintig regels van zestig aanslagen per regel. Uitzonderingen bevestigen de algemene regel. De redactie behoudt zich het recht voor brieven te weigeren, te bekorten of te redigeren. Aan brieven zonder de naam en het adres van de afzender wordt geen aandacht besteed.