Neerlandia. Jaargang 105

[p. 15]

Literatuur
C. Harkema's ‘Krabbeltjes’ heten ‘Harkefietjes’
• Guido Logie

Wellicht is er in ieder journalistenleven een moment waarop het bijzonder aantrekkelijk lijkt een eigen column te schrijven. Freelance journaliste Connie Harkema, onder meer redactrice van dit blad, produceerde meer dan twee jaar columns voor Holland Silhouet. Uit die ruime hoeveelheid stukjes maakte ze een keuze en bundelde die in een boek dat ze - met een woordspeling op haar naam - Harkefietjes als titel meegaf. Zoon Douwe (geboren in 1988!) illustreerde het werkje.

‘Schrijver had ik altijd al willen worden. Van kinds af aan greep ik naar de pen,’ noteert Connie in haar stukje Schrijversode. Daarin brengt ze hulde aan Ien Cohen wanneer die als hoofdredactrice van Holland Silhouet afscheid neemt. Ze noemt Cohen ‘haar grote inspirator en animator’. ‘Zij heeft mij immers over de schrijversstreep heen getrokken en een droom in vervulling laten gaan.’ Maar: ‘soms gaat het goed en soms gaat het niet goed. Dat geldt ook voor het schrijven in het algemeen en de journalistiek in het bijzonder.’ Zo begint ze - met tranen in haar pen - haar Laatste Column voor Holland Silhouet, tevens de laatste van haar bloemlezing. En weer is Cohen aanwezig. Connie had de gewoonte om de kleurrijkste gebeurtenissen uit haar journalistenbestaan aan het papier toe te vertrouwen. Mijn krabbeltjes noemde ze die pennevruchten. Het lezen van die krabbels deed hoofdredactrice Cohen besluiten om Harkema te vragen wekelijks een column te maken. ‘Maar tijden veranderen, redacteuren wisselen en meningen wijzingen,’ noteert Connie. De tijd van maatschappij-kritische stukjes was aangebroken. En de columniste had nog een reeks van 22 stukjes over een reis door Amerika in haar lade liggen...

Goedlachs, nuchter, het hart op de tong, kritisch, avontuurlijk, poëtisch. Zo komt Connie uit haar stukjes te voorschijn. Maar bovenal als iemand die de geneugten van het leven bijzonder weet te waarderen. Het broodje kaas met een glas melk is als lunch niet zo aan haar besteed. Uit tal van notities blijkt dat ze een goed gedekte tafel ten zeerste weet te waarderen; een Bourgondische aard dus. ‘Lachend van de pret om ons “taartig vertoon” bereikten we uiteindelijk het bedoelde etablissement, waar we gezeten tussen de zakenlui (sliep-uit) een voortreffelijke lunch gebruikten.’ Een zin uit de column waarin ze een dagje-uit met haar moeder voor haar veertigste verjaardag beschrijft. Die dag had nog andere genietingen in petto: een bezoek aan een grote boekhandel én een avond in de ‘stadsgehoorzaal’ van Rotterdam.

Doe gewoon, dan doe je al gek genoeg

Connie is moeder van twee kinderen: Douwe en Sietske. En in haar columns is haar gezin nadrukkelijk aanwezig. Hoe kan het ook anders? Connie schreef haar columns immers over de gewone dagdagelijkse dingen die voor iedereen herkenbaar zijn. Ze heeft die in Harkefietjes in acht hoofdstukken gerangschikt: Gezin, Dieren, Uitstapjes, School, Seizoenen en feesten, Wonen, Ontmoetingen, Werk. Behalve als een levensgenietster laat Connie zich kennen als een gezelligheidsmens: ze koestert zich aan de charmes van de seizoenen en doet de erbij behorende feesten alle eer aan.

Connie Harkema

Om de zes jaar krijgen Connie en haar man de ‘verhuiskriebels’ te pakken. Onze traditie van ‘om de zes jaar verkassen’, noemt ze dat. De perikelen van de opeenvolgende verhuizingen vormen de onderwerpen van het hoofdstuk ‘wonen’. De titels van de stukjes zeggen genoeg: Groene-hartproblemen, Ongemakjes, Aanpassingsproblemen...

En ja, ‘soms moet je achter dingen een punt zetten’. Zeker in de journalistiek is dat waar. Een jaar lang versloeg Connie de raadsvergaderingen in Dordrecht, ‘deze mooie, trotse en veelzijdige stad aan het water’. Door omstandigheden met die taak moeten stoppen, viel haar dan ook zwaar. De raadsleden waren als het ware bekenden van haar geworden. En Dordrecht was een stad waar ze zich thuis voelde en die haar veel te bieden had: wandelingen, winkels, musea, eethuizen en last but not least ‘de gigantische bibliotheek’.

Vakvrouw

Connie Harkema schrijft vlot en boeiend. Ze observeert mensen en dingen met grote aandacht. Haar ogenschijnlijk makkelijk geschreven stukjes over gewone dingen zijn zorgvuldig gecomponeerd. Harkefietjes zijn het werk van iemand die het métier tot in de finesses beheerst. Ze lezen zo wèg, maar ze vragen als het ware ook om herlezen te worden. De tekeningen van zoon Douwe maken het boekje extra aantrekkelijk. Alles bij elkaar een aardig, ik zou bijna zeggen een knus boekje voor onder de kerstboom.

Om Harkefietjes te bestellen: surf naar www.bergboek.nl Prijs: f. 26, 95