Neerlandia. Jaargang 105

[p. 12]

Taal
96 deelnemers uit 28 landen
Dertig jaar Zomercursus Nederlandse Taal en Cultuur in Hasselt-Diepenbeek

Hoe zegt men dat? Goede wijn behoeft geen krans? Prof. em. Jos Wilmots is zo'n 30 jaar bezig met Zomercursussen in Diepenbeek-Hasselt. En wie kunnen beter over de betekenis van dat jaarlijkse gebeuren iets zeggen dan de cursisten zelf? Neerlandia brengt drie enthousiaste getuigenissen.
Jos Wilmots geeft een korte inleiding over de cursussen. Algemeen voorzitter ANV Els Ruijsendaal was vorige zomer een van de docenten. (GL)

Het mostaardzaadje van 1971 is een hele boom geworden. Destijds in Hasselt begonnen als initiatief van de Economische Hogeschool Limburg, de academische voorloper van het Limburgs Universitair Centrum, is de zomercursus uitgegroeid tot een onderneming met een eigen huisstijl: permanente investering van organisatorische fantasie, optimaal gebruik van door de Vlaamse Overheid en de Nederlandse Taalunie ter beschikking gestelde beursbedragen en de overtuiging dat prettig leren en serieus plezier gedragen worden door een omvangrijk aanbod en intensieve begeleiding.

Wie het jaartal van daarnet onthouden heeft en even meerekent, ziet meteen dat dertig jaar later al de éénendertigste uitgave georganiseerd werd, twintig dagen lang, van 23 juli tot 11 augustus, met 96 deelnemers uit 28 landen. In het programma neemt het onderwijs van onze taal en cultuur uiteraard de omvangrijkste plaats in: iedere werkdag drie tot vier uur actief taalonderwijs in zeven groepen. Daarnaast zijn er, al dan niet per niveau, iedere week twee keuzelessen taal of literatuur. En in de ochtend is er, vooral voor de gevorderden, een aantal seminars taalkunde, literatuur en cultuur. Een tweede luik bestaat uit begeleide excursies naar de Vlaamse historische plaatsen, het derde is opgezet rond het idee maatschappelijk contact met moedertaalsprekers. (J.W.)

Diana Dimitrova (Bulgarije): Een positieve toeristencultuur

‘Na mijn zomercursus in Hasselt-Diepenbeek en een busreis van bijna twee dagen ben ik in Varna (aan de Zwarte Zee) met de voorbereiding van een studieverblijf aan de universiteit Keulen begonnen. Ik heb daar een beurs voor een jaar en mocht er aan het begin een soort van introductiecursus volgen. Onwillekeurig ga je dan vergelijken. Na afloop van de cursus aan het L.U.C. dacht ik nog dat we te weinig schriftelijke opdrachten hadden gekregen, dat we misschien te vaak met rollenspelen bezig waren geweest. Maar toen ik in Keulen voortdurend moest schrijven en we geen tijd kregen onr de stad te verkennen en van de omgeving te leren, zag ik hoe lógisch en gevarieerd het programma in Hasselt ineen zat. Een zomercursus is niet alleen taal leren, uitbreiding van kennis en huiswerk maken; het is vooral een kennismaking met het land, met de bewoners van dat land, met de cultuur en de literatuur. Woorden leren en teksten lezen kan ook thuis.

Ik ben heel erg blij en dankbaar dat ik erbij mocht zijn, dat ik aan deze zomercursus in België, in Vlaanderen, deel mocht nemen. Wie deze cursus niet meegemaakt heeft, weet niet hoe iets dergelijks georganiseerd moet worden. Dat ik in Keulen heb verteld hoe perfect het in België allemaal liep, neemt mijn verwondering echter niet weg dat ik er bij was, dat een droom werkelijkheid werd, dat mijn ogen zoveel moois hebben gezien in een land waar ik nu van houd. Deze herinneringen zullen voor mij een voorbeeld blijven van hoe men rustig, goed en vrij kan leven, zonder het verleden te verloochenen met al zijn grootse architectuur en kunst.

Ik ben cursusleider prof. Jos Wilmots bijzonder dankbaar, omdat hij deze droom in Vlaanderen voor me heeft waargemaakt. Met geestdrift en wijsheid zorgt hij voor alles.

Het taalonderwijs in onze groep was zeer verscheiden: we hebben het zelfs over Fries en Afrikaans gehad, poëzie gelezen en een discussie over Oost-Europa gevoerd, waarbij vele meningen tot een gemeenschappelijk standpunt konden komen. De middagcolleges en seminars waren stuk voor stuk interessant en leerrijk. Als ik er toch een uit moet pikken, noem ik dat over de spreekwoorden. Spreekwoorden en zegswijzen zijn het moeilijkst in een taal, maar voor mij ook het interessantst. Dat er toch een zekere taalkundige logica in te vinden is en de betekenis via een metafoor te herkennen valt, heeft indruk op me gemaakt.