Voor de Hollanders nieuwe inzichten over taal
Het meest opvallende verschil tussen Vlaanderen en Nederland, dat ook bij ons tijdens het samenwerken boven tafel kwam, is er één die de hele Belgische sociale, politieke en economische cultuur doordringt, namelijk de taalstrijd. Ook op jongeren (tenminste de Volksunie-jongeren) heeft dit nog steeds invloed op hun besef van het belang van een eigen (en daarmee een op alle fronten gelijkwaardige) identiteit en de waarde van de Nederlandse taal. Dat kan natuurlijk negatief uitpakken in een allergie voor andere talen of zelfs doorslaan in een superioriteitsgevoel, maar dat nu terzijde. Zonder bewustzijn van je eigen taal en cultuur is het niet mogelijk die van anderen op waarde te schatten. Dat was toch een interessante ontdekking. Ik besefte dat ik er eigenlijk niets van begrepen had en pas nu de strijd van de Koerden, Samen, Palestijnen en andere volkeren werkelijk kon begrijpen.
Als anderszijnde in een land van gelijken kom je niet tot je recht, want mensen zijn niet gelijk maar gelijkwaardig. Het recht van een eigen identiteit is dan nog het enige middel om politiek, sociaal, economisch en cultureel te emanciperen en die gelijkwaardigheid op te eisen. Gelukkig is dit natuurlijk niet meer zo aan de orde in Vlaanderen en de Volksunie-jongeren zelf zullen het nooit zo beschrijven. Het is puur een idee
Ook bij de Jonge Democraten en Volksuniejongeren ziet het er gezellig uit
Foto: Jonge Democraten
dat voor hen vanzelfsprekend is en voor mij alleen in context te begrijpen. Al leggen zij zelf de link met het verleden niet meer.
Andere verschillen zijn nog de politieke structuur en opvattingen over de rol van de overheid. Bovendien zijn de Volksunie-jongeren pacifistisch.