De Nederlandsche zanger in alle gezelschappen

Verzameling van meer dan 100 uitgezochte gezelschaps-liederen

N^o. 30. De Schelde.

Vloei kabblend voort langs Zeelands vruchtbre stranden,

O Scheldestroom, die Vlissings muur bespat!

Natuurlijk erf der trouwe Nederlanden,

Bescherm de vloot, die Hollands hoop bevat!

Laat d'Oosterling den Nijl en d' Eufraat noemen,

En 't vruchtbaar slijk, dat m'uit haar schoot verwerft,

Geen stroom kan ooit op zoo veel grootheid roemen.

Of werd zoo vaak met heldenbloed geverfd.

[p. 41]

 

Uw aanblik kan weemoedig 't hart bezielen,

 

Bij stormgehuil en dondrend golfgeklots;

 

Uw schuimend nat breekt zwalpend op de kielen,

 

En stuift terug als voor een Alphen-rots:

 

En zie ik daar de vaan Holland wapperen,

 

Op 't mastenbosch, in trouw en moed zoo rijk,

 

Dan - rolt een traan!.... o praalgraf veler dapperen,

 

O Scheldestroom!.... vereeuwigd door van Speyk.

 

 

 

Gij doet ons luid in elken golfslag hooren,

 

Hoe eeuwen roems vóór ons zijn weggevloeid;

 

Hoe Spanjes trots in uwen stroom moest smoren,

 

En 't Zeeuwsche volk Davila heeft geboeid;

 

Hoe stroomend vuur van Alba's zeekasteelen,

 

Door hen verbrand, uw baren koken deed;

 

Hoe 't nageslacht ook in dien roem mogt deelen,

 

Daar 't op uw stroom fier voor zijn regten streed.

 

 

 

Vloei kabblend voort, o stroom aan 't land geschonken,

 

Door 't edelst en 't getrouwste volk bewoond!

 

Nooit wordt uw vaart in vreemden boei geklonken;

 

Dat Hollands eer steeds op uw golven troont.

 

'k Zie 't Luctor et Emergo schittrend blinken.

 

God! hoor den eed.... die eens de Ruiter deed:

 

‘Eer zal dit oord in uwen vloed verzinken,

 

Eer 't Zeeuwsche volk zijn land en vorst vergeet.’