De Nederlandsche zanger in alle gezelschappen

Verzameling van meer dan 100 uitgezochte gezelschaps-liederen

[p. 40]

N^o. 29. De kers.

Letje plukte met haar handje

Heel voorzigtig kersen af,

Philis hield een aardig mandje;

Ieder kersje, dat zij gaf,

Vat zij netjes bij het steeltje.

't Mandje is vol, en 't jeugdig paar

Zet zich stil in een priëeltje,

Eet de kersen met elkaar. (bis.)

Letje en Philis jong van jaren,

Kenden liefde slechts bij naam;

Beiden nog zoo onervaren,

Zaten hier gerust te zaam.

Philis laat een zuchtje glippen,

Neemt de schoonste kers en legt

Die op Letjes roode lippen;

Letje bloost, doch Philis zegt:

‘Laat de kers met purper prijken,

Letje! nooit zal zij uw mond

In de schoone kleur gelijken,

Mogt ik dien eens,’ - en terstond

Staat hij op en kust haar teeder,

Zoo dat haar een blosje tooit,

Uitriep: ‘Philis zit wat neder:

Zulke kusjes gaaft gij nooit!’