Nederduitse en Latynse keurdigten

Dit korts voorgevallen in de Haagse Kerk tussen een vreemdeling en inwoonder.

Een vremdeling gereist door vele werrelts hoeken,
Quam in de Haagze Kerk na Witte wapens zoeken,
Want hy een grooten roem der Witten had gehoort:
En wyders had verstaan, hoe fel zy zyn vermoort:
Hy ziet daar over al heel konstig uitgesneden
Veel wapens schoon versiert; hy vraagt met zoete reden
Aan een haags burger man, die hy daar wandlen ziet;
Waar Witte wapens zyn. Hy zeyt, die zyn hier niet;
Fluks vraagt de vreemdeling, waar zyn die dan gebleven?
Om hare misdaat wil ter kerken uitgedreven.
Den vreemdling zey wel hoe: waar in bestont haar quaat:
Zy zyn zeyt hy geweest verstoorders van den Staat:
Als 't zoo is zeyt hy vrient dan was het wel van nooden;
Maar 'k zie een oyevaar staan boven Gods geboden,
Dat moet een wapen zyn van een zeer grooten held,
Men had het anders ligt daar onder wel gestelt;
Myn vrient begint gy nu voortaan geheel te mallen?
't Is 't wapen van den Haag het principaalst van allen.

[p. 520]

 

Wel waer is 't wapen dan van onzen opperheer,

 

Tot wiens dienst dit gebouw gestigt is hier wel eer?

 

Og! vrient vraagt dit dog niet aan my maar aan de gryze!

 

Zoo die hier zyn omtrent die zullen 't u wel wyzen.

 

Hy vraagt het een out man, die zeyt 't is hier van daan,

 

Voor dezen heeft het wel hier boven 't Koor gestaan,

 

Dog het is door 't gemeen van boven neer gesmeeten,

 

Ter Kerken uitgeboent, dan zou ik garen weten?

 

Waar door dit is geschiet: had hy dan yets misdaan?

 

Dat zy het boven 't Koor niet langer lieten staan;

 

Ag! neen ten minsten niet: van hem is goet te wagten.

 

My dunkt dat zy den een niet meer dan d'ander agten,

 

Want als men zoo ter smaat de wapens stukken breekt,

 

Geschiet het wis uit haat die in haar boezem steekt:

 

Haar leering brengt het mee: wat zal men daar van praten,

 

Dat zy genegen zyn God en den mens te haten.

 

Ik dank u zey de vrient dat gy my dit beduit:

 

Moest daarom 't wapen Christi ook ter kerken uit?