Nederduitse en Latynse keurdigten

Grafschrift op Prins Mauritz.

Hier leit hy doot,
Die klein en groot
Plagten te eeren;
Die zoo lieftallig,
En welgevallig
Plagt te regeeren.
Dat hy mogt slapen,
Vry zonder wapen
Op yders schoot:
Hy was bemind,
En wel bezint
Van klein en groot:
Hy kreeg victory,

[p. 508]

 

Eer ende glory,

 

't Ging al voor wind;

 

Zoo lang hy 't regt

 

Bleef aangehegt

 

Was hy bemint.

 

Als hy uit haat,

 

's Lands Advocaat

 

Deed onthoofden,

 

En die van 't snoden

 

Dortse Synoden,

 

Zoo ligt geloofden.

 

En tegens reden,

 

In alle Steden

 

De wet verzet,

 

Verging zyn naam.

 

Zyn groote faam

 

Wierd heel verplet.

 

De gunst verdween,

 

De liefd' ging heen

 

Van dezen held,

 

Vast meer en meerder,

 

Raakt hy ter needer,

 

Door zyn geweld.

 

Zes jaar daar naar

 

Kreeg hy voorwaar

 

Niet eens victory.

 

Ten laatsten heeft

 

Hy afgeleeft

 

Al zyne glory.

 

Laat hem nu rotten,

 

Laat worm en motten

 

Hem nu op eten;

 

Den grooten Heer;

 

Met al zyn eer,

 

Word wel vergeten.