Nederduitse en Latynse keurdigten

Gallus,
Of de Franse Weêrhaan met zyn Spaansche Kam.

Tolluntur in altum Ut lapsu graviore ruant.

PArysse^(a) Nimrot, die ons een Tiran vertoont,
Als gy den eenen, dan den andren, Koning kroont,
Als was de Monarchie u slegs op aard gegeven,
Om alle kroonen voor uw scepter te doen beven;

(a) Een groot Tiran en vervolger van menschen en dieren.

[p. 488]

 

Uw septer, zeg ik, want voor 't zwajen van de kling

 

Hout u de Britse Mars in 't krygsvelt te gering.

 

Hier kentge voor Monarch den Prinse van Oranje,

 

Daar Prins van Walles weêr voor 't hooft van Groot Brittanje,

 

Gelykge uw Neef hebt in het Spaanse Ryk gedrait,

 

Die op de zelve wys zig eerlang vint bekait,

 

Wanneer hy, ziende hoe zig Jakob vond gevangen,

 

Toen hy in 't warnet bleef der Franse strikken hangen:

 

Daar hy op 't hoffelyke, en Franse listaltaar

 

Zyn mommery mé speelt gelyk een goochelaar.

 

De weduw van Scarron leert u die zotte stuipen,

 

Die schrylings u beryt, alsge onder haar moet kruipen

 

^(b)Op voet en hant, gelyk de^(c) Vorst van Babel deed,

 

Toen hy, gelyk een Beest, des Hemels straffen leed.

 

Quam eens uw^(d) Zwager van het hoog Parnas afdalen,

 

En zag als Koningin zyn Gemalinne pralen,

 

Van ieder aangebeên in 't magtig Lelieryk,

 

Ontzien, en zelf gevreest van trotsen Lodewyk,

 

Hoe haast zou hy vol spyt, in 't algemeen verwonderen,

 

^(e)Uit Etnâs gráfspelonk zyn Tifon op doen donderen,

 

En 't Italiaans Gebergt doen stapelen op een,

 

Om dezen Jupiter, die ieder agt te kleen,

 

Tot in zyn' Hemel te bestormen met zyn Reuzen,

 

Om voor dit stout bestaan hem 't bekkeneel te kneuzen,

 

En dartelen Louis te voelen doen wat schand

 

Een zuivre geest gevoelt als men hem horens plant.

 

Maar hy bekreunt zig min der geesten opwaarts stygen,

 

Als heel Italiën in zyn gewelt te krygen,

 

Waar na hy snakkende vol ongedult en pyn,

 

Gelyk gedreven van de geest van Mazaryn,

 

Den trotsen Adelaar ten zetel af wil stooten,

 

Als zynde, die niet, maar hy uit dat bloet gesproten,

 

Zoo wettig tot de Kroon van Vrankryk, als hy toont

 

Hoe wettig Walles in Britanje dient gekroont.

 

Zoo weet de Bloetzugt steets na haars gelyk te neigen,

(b) Volgens de Print, hier van uitgegeven, daar de Koning door Madame de Maintenon bereden word.

(c) Nebukadneser.

(d) Scaron.

(e) De Reuzenstryt, door Scaron beschreven.

[p. 489]

 

En rekent wettig, en onwettig als haar eigen;

 

En aart, zoo edel als de Bastaardy behoort:

 

Geen wonder dan dat hy hem eert, want soort zoekt soort.

Quam hene conveniunt!

Qiud Deus, cujus voci obtemperem?

DE Franse Haan, trots op zyn dubbele Kam verheven,
Krait moedig, Wie kan nu myn sporen wederstreven?
Ik ben de Schenker van den Kryg, en van den Vrê,
Ik wekke Mars te velt, en maak hem weer gedwee,
'k Ontrust Europe in spyt van Jupiters vermogen,
Schoon my zijn Arend dreigt met zyn verslindende oogen;
Ik heb de Goutmyn van Peru in myn gewelt
Als erfregt voor een van myn kiekens vastgestelt.
Een enkle zonnestraal plag op myn kam te pralen:
Maar nu een dubble kroon my siert met schooner stralen,
Heb ik myn^* Beeltenis ook schooner opgerigt,
En mynen troon naast die van Jupiter gestigt.
Tragt de Adelaar my in dien opgang stout te toomen,
Zoo is 't uw pligt, Jupyn, zijn moetwil voor te komen,
En uwen Zoon, daar 't Ryk der Franssen moet op draagt,
Te styven met uw magt, in alles wat gy waagt,
Op dat zyn Majesteit naast de uwe, in magt en waarde,
Mag triumferen aan het uitterste eind der aarde,
En zyn gewette kling den Bliksemdrager mag,
Gelijk een Faëton, berooven van zyn dag,
Tot hy van zynen val al 't Aartryk doe gewagen,
Daar my geen bliksemvuur die zege zal ontdragen,
Nog felle donder, op myn sabel neêrgestort,
Waar meê ik hem vol moet de breede wieken kort.
Zoo moet ik de Adelaar verbaast te rug zien vlugten,
Uw lief, Europe, om uw bescherming niet zien zugten,
En gyme toonen, dat in 't onheil 't geen zy draagt,
Haar waarde schoonheid nog uw godlyk oog behaagt.

* Lodewyks Beelt, binnen Parys opgerigt, tusschen vier brandende lampen, gelyk de Papisten voor hunne Heiligendoen.

[p. 490]

Jupyn.

WAt trotse Haan stak ooit myn Adelaar na de oogen,
Als gy vermetele, te stout op uw vermogen,
Van my verheven, maar nu laas! ten val gedoemt?
Hoe valschlyk gy den Zoon van Jupiter u noemt.
De straf des^(a) Vierdiefs moet uw dolheid zyn vergeten:
Ik wil eerlang u zien geklonken aan een keten,
Op dat Europe zig in uwen val vermaak,
Die myne gramschap stout durft wekken, en myn wraak.
Wat zwetst gy van de Po, die nog uw naam zal dragen,
Als u myn bliksemvier eerlang ten zegewagen
Uitklinken zal gelyk een and're Faëton,
Die my braveert met zyn vergankelyke^(b) Zon,
Die reets aan 't dalen is met uitgeschene glanssen.
Italiën, 't bekend out^(c) kerkhof van de Franssen,
Ziet in uw nederlaag haar langgewenst vermaak,
Haal des uw vleugels in, ô Haan: of vrees myn wraak.

(a) Prometheus.

(b) Lodewyks devys.

(c) In 't Jaar 1282. wierden, op 't luiden van de Vesperklokke of Avond-lofzang, alle de Franssen in Sicilien omhalsgebragt.

Op 't Afbeeltzel van G. Brant.

DIt 's 't zigtbaar beeld van Brant, 't onzigtbaar drukt zyn glory
In zyne zoonen af: zyn vaarzen, zyn history,
Alle eeuwen door bekent, verbeelden ons 's mans geest.
Men kent hem uit zyn print; maar uit zyn schriften 't meest.