Nederduitse en Latynse keurdigten

Nieuw lietje,
Rakende het Priesterlyk Bruilofs-bedde.

Stemme: van Joosje.

RIdderus die zingt van 't ledikant,
Ridderus die zingt van 't ledikant,
Van bonsen, en van donsen, en nog is hy Godts gezant,
Hy leert de regte streek, waar op de bruigom mag
Zyn Bruidies kous ontfronsen,
Zoo als hy voor deezen plag,
Doen hy op de bruilofs donsen
By de zalige Sara lag.

[p. 365]

 

Ridderus geperst door minnepyn,

 

Ridderus geperst door minnepyn,

 

Verheerlykt de fatsoenen van zyn meester Aretyn,

 

En wyst, dat wonder is, op's weerelts liefste baan,

 

Met kousen en met schoenen

 

Ons het eeuwig leven aan,

 

Want hy leert om Gods wil zoenen,

 

Alsoo los ten Hemel gaan.

 

Ridderus geen meester van zyn broek,

 

Ridderus geen meester van zyn broek,

 

Voeld' al een wyl voorlede, dat de vink hem viel te kloek;

 

Zyn Saar die zalig was, en gaf niet meer de pret

 

Aan zyn gespanne leeden

 

Van de snare minnewet,

 

Laas hy moet hem tegen reden,

 

Nu verroesten in zyn bed.

 

Ridderus zag dan zyn Bybel naar,

 

Ridderus zag dan zyn Bybel naar,

 

En hielt al weer met queetsten, want het branden viel te swaar,

 

Daarom soo wees hy flux op 's werelts liefste baan,

 

Met kousen en met schoenen,

 

Ons het eeuwig leven aan;

 

En soo vroolyk onder 't zoenen

 

Na der zoenen Hemel gaan.

 

Ridderus die staat een yder an,

 

Ridderus die staat een yder an,

 

Dewyl in plaats van leeren hy soo togtig singen kan,

 

De susjes van zyn leer alreede ritsig-heet,

 

Begroeten hem by tyen,

 

Met een zugt die wrongel sweet;

 

Heer hoe zou die Ridder ryen,

 

Die soo wel de sprongen weet!