Nederduitse en Latynse keurdigten

Voor het aangaan van't Zeegevecht tusschen de Vlooten der Hollanders en Engelschen Onder Olivier Kromwel.

TOen Stuarts zaad den troon besloeg
In 't brallende Eiland, en men vroeg
En spa den trouwen onderdaan
Op 's Vorsten wenk gereet zag staan,
Was alles vredig en in rust;
De groote Karel sloot met lust
De tweedragt uit zyn ruime zaal,
En toog het scherp gesleepe staal
Voor zyn beklaagelyke dood
Niet uit, om zynen bontgenoot
Geweld en afbreuk aan te doen.
Maar toen de wrevelheid zoo koen
In 't hert der onderdanen sloop,
En dat een t'zaamgerotten hoop,
Met schyn van heiligheid bekleed,
Dien goeden Vader sterven deed',
Zoo sloegen nieuwe Heeren raad
Om hunnen versch gegronden staat
Te vesten met bederf en val
Van Neêrlands zegenryken wal.
O reukeloosheid dom en blind!
O Engelsch Raathuis! gy begint
Te tergen met uw moordrapier
Het roemryk land- en waterdier,

[p. 334]

 

Den Leeuw van 't vrygestreên gewest;

 

Men ziet hem ryzen uit het nest

 

Belauriert van zynen Prins;

 

Hy slaat zyn blikken hier en gins;

 

En schud zyn kop met nors gelaat.

 

Indien de moedwil hooger gaat,

 

Hy zal met muil en forssen klaauw

 

't Uitzinnig vaderslagtig graauw

 

Verscheuren, en geen bloed ontzien.

 

Maar of de nood hem drong te vliên,

 

En 't ondoorgrondelyk besluit

 

Om hoog de zege had gestuit,

 

Zoo zal hy by d'Oranjevlag,

 

In dien verschrikkelyken slag

 

Veel liever sneuvelen, dan zyn kroon

 

Bezoedelt zien met schande en hoon,

 

En voor zoo braaf een heldendood

 

Aan yder toonen wat een groot

 

Getal van zielen dat het smert

 

Een' leeuw te priemen in het hert.

 

 

 

F.V.H.