Nederduitse en Latynse keurdigten

[p. 312]

Prov. 12. vers. 1.
Aan de kamer Der Vlaamsche, &c. doopsgesinde gemeynte.

HOe qualijk wil de waarheid zijn gezeid,
'K heb die in 't openbaar na drymaal aangewezen,
Maar ben daarom gelastert en mispresen,
Van die met vreugt behoorden die te lezen,
En my daarom ten hoogsten dankbaar wezen,
Maar d'ongerechte zaak is t'elkens noch bepleit,

Dog met de grootste slechtigheid.

^(a)Nu komt'er een die zegt dat hy my klaar weerleid,

Dat zal ik wederleggen,

Verschoon me Lezer, zoo 'k het oude weer moet zeggen,
Somwijlen, en nog eens de kamer doen verstaan
Hoe schandelijk zy zig te buyten heeft gegaan.
Dees Windbuil meent, na't schijnt, met schelden en met rasen

En bulderen my teffens te verbasen,

En ik beken hy was my ver de baas,
Indien het maar te doen was met geraas,
^(b)Dan zou de Gans met heesch en aaklijk brommen,
De Swaanen van Meanders stroom verstommen;
En 't balken van den Ezel schor en naar,
Verwon de Nachtegaal en Orpheus Vedelsnaar.

(a) 't Schijnt dat de Kamer eindelijk iemand gevonden heeft, die hun zaak zou wederleggen, noemt het Klare Wederlegging, &c. maar als men 't leest, kan men niet wel bemerken, of hy met haar spot dan of't ernst is.

(b) Ad vada Moeandri concinit albus olor.

[p. 313]

 

Gy Vlaamsche Kamer Heeren,

 

Dees' Man mag langer geen Diakenschap ontbeeren,

 

Die u zoo kragtig komt veweeren,

 

Hy is bequaam om met u te verkeeren,

 

Want hy zal yverig voort uw gebreken leeren,

 

Nu kan hyze al verschoonen, net en klaar,

 

^(c)Ook schelmt hy meê, gelijk die Martelaar,

 

Och arm! der Hollandsche Pasquillen!

 

^(d)Vriend Schreeuwor die my wel zou levend helpen villen,

 

En schelt my voor een schelm, als hy van gramschap swelt,

 

Gelijk een Padde om 't hooft, en pruist met groot gewelt,

 

En blaast het spog d'omstanders om de ooren,

 

Dan kan men hem ter degen schreeuwen hooren,

 

En zien waarom ik hem dien naam heb uytgekooren;

 

Maar 'k zal hem straks wat zeggen op zijn tijd,

 

Ik scheld hem zoo niet quyt:

 

De Vluchter gaat weer voor, ook heeft die mijn verwyt.

 

Zoo deugdelijk verdient als yemant van hun allen:

 

Maar schijnt men niet te mallen?

 

En is hy niet berooft van zijn verstant,

 

Die hem verweert op zoo belachelijk een trant?

 

^(e)Dat hy veel solders hier nog leggen liet met kooren:

 

Daar hy niet zegt of die wel eens hem toebehooren:

 

Maar zeg hoe hy die dog zou krijgen over Zee,

 

Of torsense op zijn lenden meê?

 

Hy is te makkelijk: dat quam hem niet gelegen,

 

Maar hy nam gelts genoeg, dat zou hem minder wegen,

 

En tot dat hoogste goet, dien God, was hy genegen.

 

Maar zegtge, 't staat een Christen vry

 

^(f)Te vlieden voor de plagen:

(c) Regel 6.

(d) J.R. Wiens grootsheid zo verre gaat dat hy voor de Heeren Schepenen hier op het Stadhuis gereet staande om getrouwt te worden, met den hoet op het hoofd bleef staan, pretenderende quansuis dat Voorrecht uit den Titel van der Medicynen Doctor, en volhardde in die ontydige hovaardy zo lang, tot dat hem de Heeren direct met een graauw mosten eenige malen gebieden, den hoet af te doen.

(e) Regel 12. Staat die treffelijke verschoninge.

(f) Regel 16. Matth. 10 vers 23.

[p. 314]

 

Dit schijnt dat iets ter zake zy,

 

En 't is een spreuk die my hier zeer wel zou behagen,

 

Indiense was te passen op ons Land,

 

Dat dadelijk beschermt wiert door Gods hand,

 

Eer nog de vyand hier zijn Standaart had geplant:

 

Daar 't Joodsche Ryk gedreigt met ys're roe en sweepen,

 

Door Christus eigen mond

 

Gewis haar eigen val, en einde meê quam sleepen,

 

En Sion smoren moest in 't puyn van eigen grond:

 

Hier had men regt op Gods gena te hoopen,

 

Maar hy stak voort op 't loopen,

 

En zou wel willen nog indien 't maar kon geschien

 

Zijn voor een Heilig aangezien.

 

^(g)Wel aan nu Tuchtknaap om Menniste Predikheeren

 

Na uw believen te bekeeren,

 

Sluyt Veerom in een Tuchthuys meê,

 

^(h)Gelyk de Philistyn voorheen aan Samson dee;

 

Om zoo uw wraak ter deeg te koelen:

 

ô Wreede! zie eens om of hebtge geen gevoelen,

 

Wanneer uw naaste kermt en zucht?

 

Past op zijn misdaat zulken tucht?

 

ô Neen! moest met dit jaar, de bank gezuivert wezen,

 

Van ydelheid en kroeggaan zijn gesond,

 

Of moestse maar bestaan in eenvoud als voor dezen,

 

'K verzeker u dat gy geen zes Diakens vond,

 

Noch Prekers, die gezind, al doens'et met de mond,

 

^(j)Een gantsche week aan een uit hunne kroegen blijven.

 

⁽ⁱ⁾Hoe meenigmaal word in de Pool gevlugt?

 

Meer als om oorelogs gerugt?

 

En andre kroegen, daar 'k weet Dienaars uit te komen,

 

Als elk na zyen lust een kroes had opgenomen,

 

En wat daar meer geschiet en kan ik juist niet droomen.

(g) Zo noemt hy J.R. om dat hy met vreugt Veerom heeft weten te straffen.

(h) Judic. 16. vers 21.

(j) Want de Gemeente, och arm! is tegenwoordig zovergroft, dat ymand zo gerust en openbaar in een Herberg gaat als in de Kerk.

(i) De Pool, een Herberg by de Korenbeurs: daar J.L. en O.J.D.V. daaglijkx huishouden.

[p. 315]

 

Zoo dit in Veerom word gehaat,

 

^(k)Bedenk eens of 't in u ook qualijk staat.

 

Ik zeg dit niet van al den Kerkenraat:

 

Daar zijn wel vroome, maar ten kan niet overwegen,

 

Schijnheilige zijn al te veel daar tegen:

 

Maar 'k zeg alleen dit aan de Liên

 

^(l)Die wel een Splinter in huns Broeders oogen zien,

 

Maar hunnen Balk die ver komt uyt te steken,

 

Niet voelen en hun zonden en gebreken,

 

^(m)Met gout vergulden, om als heilige te spreken:

 

De Vluchter, en de Schreeuwer die zijn een

 

Om Veerom te vertreên

 

En uyt te merglen tot op 't been:

 

En op zoo booze Huurelingen

 

Was ik genoodzaakt dus te zingen.

 

⁽ⁿ⁾'t Kan wezen dat ik ben in rechten onbedreven,

 

Maar hier kan my die schuld niet werden toegeschreven,

 

Wanneer ik Spruit vermaan het geen hy andren doet

 

't Weergeven van eens anders goet,

 

^(o)'t Geen hy zijn Broeder vergt uyt bittre toornigheden.

 

Mag ik een Preker dat niet leggen op zijn leden?

 

Uyt een genegentheid hem toegedaan,

 

En moet ik daarom juyst de Rechten niet verstaan?

 

De leckre Kloosterpaap en luye Koster klagen

 

Waarom gy niet hun onschult voor komt dragen,

 

Ook is de Blookemaker quaat

 

Dat gy de ryke Liên beschermt, en hem verlaat,

 

Doch wist gy iets voor hare zaak te zeggen,

 

Uw wederleglust zou 't wel manlijk wederleggen,

 

Heeft Nieuwestad, die 'k zelfs verschoont heb als een Vriend

 

Geen andere verschoningen verdient?

 

^(p)Als, hy is vroom en wel. Wat of dit dog wil zeggen?

(k) Rom. 2. vers 1.

(l) Matth. 7. vers 3.

(m) Matth. 23. vers 25.

(n) De maker van de klare wederlegginge zegt regel 26. dat de Dichter de regten niet moet verstaan, want, zegt hy, is een Vader gebouden des Zoons gelt weerom te geven?

(o) 't Geen korts te vooren was voorgevallen.

(p) Zoo bepleit hy de zaken van D.D.N. regel 19.

[p. 316]

 

Is dat met reden wederleggen?

 

^(q)En dat gy in quaat Duyts wilt zeggen, dat het quaat

 

Van zijn geslacht u niet zeer klaar voor de oogen staat,

 

Is dat my wederleid? waar zijn wy toe gekomen?

 

Had ik niet zelfs van hun te swygen voorgenomen

 

Ik had voor u een kaperzon bereid;

 

Die wel betoonen zou uw onvoorzigtigheid.

 

Noch alles liet ik toe, maar voor dien Zeeu te spreken,

 

Die vuyl is waar hy word bekeken;

 

Is hy eenvoudig? die vervalsser van Gods woort?

 

Die Weduwen en Weesen moort,

 

^(a)En liever dat geschrey als sijnen Bassus hoort.

 

Die Beul van onderdrukte herten,

 

Die vlees gaart in 't vermeerderen van hun smerten?

 

En die zijn Leerling geeft dit treffelijk vermaan,

 

^(b)Nooit zyn bevatting, schoonse quaat is, af te staan;

 

Soo voegt het wijse Mannen,

 

't Meedogen en Gods vreese te verbannen,

 

Soo hy die noemt, twee haatlijke tirannen:

 

En wiltg' een staaltje zien, hoe vast hy daar op staat,

 

Het geen hier volgt is waarheid in der daat.

(q) Hy zegt regel 20. blijkt niet zo klaar aan mijn.

(a) Hy zingt den Bassus toon.

(b) Dit leert hy; zijn eens bevatte Concept, hoe het zy, niet af te staan, 't geen de Dichter bewijst met een eenig Vorbeelt, daar ik' er wel veel weet, maar hier niet zal zeggen, dewijl ik my geen party wil stellen. maar alleen voor de Liefhebbers der waarheid het duister zoeken te verklaren. In Walcheren dat in Zeeland, zijnde, niet lange jaren geleden, overleid hy met twee mannen des avonds, om's anderen daags morgens 't Eyland Walcheren, uit vermaak eens rond te gaan, die dat toestaan; 's ogtens staat hy vroeg op, en wekt ook d'andre, die hem zeggen, dat het weer zoo swaar zag, doch lieten zich gezeggen mede te gaan Eerst gingenze van Vlissingen, daar't geschiede, tot Middelburg in grooten regen, dog onderwege ter Veere komende, waren al schier deur nat. D'andere resolveeren na veel overlegs te rug na huis te gaan, eindelijk byt hy hun dit snauwende toe, doe hy niet meer zag te winnen, een wijs man wijkt niet van zijn voornemen, en hy ging, schoon 't den geheelen dag regende, Walcheren om in 't rond alleen, en quam druipende te huis.

[p. 317]

 

Hy ging heel Walchren om in't rond,

 

Maar buiten nood in fellen regen,

 

Schoon hy geen Metgesellen vond,

 

Hy ging heel Walcheren om in't rond,

 

Hardneckigheyt baand' hem zijn wegen,

 

Tot dat hy droop gelyk een hond:

 

Noch ging hy Walchren om in 't rond.

 

 

 

^(c)Maar't nedrig kleet; daar gy van spreekt en hy mee prijkt;

 

Is 't geen de mantel van Diogenes gelykt;

 

Door al de lappen en de scheuren

 

Kon Plato sien de hoogmoet 't hooft op beuren,

 

Van hem die mee als dese in nederigen trant

 

Geen Alexander week, soo trots op sijn, verstant,

 

^(d)Op't sober leezen van Hoogduitse en Griekse talen

 

Meent dese Dwerg mag geen Professor by hem halen.

 

En om dat in sijn hooft een mislijk uurwerk speelt,

 

Heeft hy met zulken hoet sijn herssens uitgebeelt.

 

Kont gy niet anders van den Wijngaart zeggen,

 

Waarom dan niet gerust met soetlijk wederleggen?

 

Was hy niet wel by gelt,

 

^(e)Men had met wynig hem in goeden staat gestelt,

 

Maar onse Kamer prijst de daden van dien Helt.

 

^(f)Adonibesek, als hy Koningen in 't Velt

 

Nu had gebragt in sijn gewelf;

 

Tot zegepraal met afgekapte duymen

 

Neerkruipende om den Dis liet grabblen na de kruimen.

 

Wat hoef ik hier te staam'len, weet ik niet

 

Met God die 't hoort en ziet,

(c) Hy wil zijn eenige achting noch in de klederen opzoeken

(d) Dat hy Hoogduits kan, weet ik niet.

(e) 1 Cor. 7. vers 9. en 11

(f) Judic. 1. vers. 5.

[p. 318]

 

^(g)Dat aan uw Koning tot verachting dit geschiet?

 

Zy-winden. 't gaat nog heen, hem sober te onderschragen

 

Dar zou ik noch al eenigsins verdragen,

 

^(h)Maar by de Koster om zijn deel te komen vragen,

 

Is dien ontduimden Vorst tot in de ziel toe plagen,

 

⁽ⁱ⁾Om uwen tweeden ook den schrik op 't lijf te jagen,

 

Want hier toe strecken uwe lagen;

 

En had misschien mijn ziel-bewegend Dicht

 

Uw oogen niet verlicht,

 

Gy had het mes gereet, om in zijn deerlijk lijden

 

Hem voort zijn duimen af te snyden.

 

Nu wort mijn Dicht met yver aangevoert,

 

En spreekt een taal die harten roert,

 

En leert u wederom, hoe wel gy schijnt bedreven,

 

De Broederschap te betren door uw leven,

 

En dan de Kerk te suivren na den aard:

 

Niet dat de schuldigste om zijn rykdnm wort gespaart:

 

^(k)En die veel minder deed' om armoed uitgebannen,

 

^(l)Dat is het werk van booze Kerktierannen,

 

Dat God tot wrake roept van 't godloos onbescheid,

 

En meentge dat u dit word vals te last geleid,

 

Tree zelfs in uw gemoet, daar is het' klaar gebleken,

 

Dat zal met my de waarheid spreken:

(g) 1. Petri 2. vers 9. worden de Leeraars Koningen genaamt.

(h) 't Aanzien van Prediker te zijn, heeft op de Kamer niet zoo veel konnen te weeg brengen, dat men hem zijn sober deel t'huys sont, maar ik weet wel dat zijne Huysvrouw beneffens al d'andere armen, heeft by de Koster moeten haar deel halen.

(i) G.J.V.

(k) Deze smette is zo groot in de Kerk geworden, dat men niemand zijne fauten derft onderzoeken, zelfs die maar een weinig van de Kamer of de groote Cabale afhangt; ik laat staan die dingen voor 't oordeel der Broederen te brengen, maar ondertusschen, bant men wel eens yemant, die qua vrienden in 't Parlement heeft, en grove Sondaars nood men zelfs tot de Tafel des Heeren.

(l) Iac. 1. vers 9. en 23.

[p. 319]

 

Gy kentse die gelijk een swijn

 

Zich dagelijks versmooren in den wijn,

 

Gy zietse aan 't Avondmaal verschijnen, en met hoopen

 

Die zich in overspel en hoerery verloopen,

 

Gy kentse en houtse in waarde, als of 't u wel beviel,

 

Uitsuipers, Woekeraars, en Vrekken sonder ziel,

 

De Bisschop kentse, ja hy kentse nog het beste,

 

Die elk behoort te vlieden als de Peste;

 

Maar hoe Galenus! kom ey luister eens na my,

 

Doe eerst vooroordeel weg, en kom niet als party:

 

Siet gy niet wetende hun fauten lijdsaam aan

 

Om by elk een in 't beste blad te staan?

 

^(m)Gy helpse bannen daar de Kamer op wil byten,

 

En als een Jonas buyten boort wil smyten,

 

Ook hebt gy dragen; schoon hun fauten grooter gaan,

 

Die uwe Kamer voor wil staan?

 

Is dat geen spotten met uw eigen woorden

 

Die wy soo meenigmaal in uwen yver hoorden?

 

Is dat geen huichlen met de Kerk?

 

Ja ist geen Huurelingen werk?

 

Beroep u niet op uw onkenlijkheden,

 

Ik weet gy kentse in al hun zeden,

 

Gy draagtse, en noodse zelfs ten Avontmaal,

 

En doet hun goet onthaal,

 

Schoon gyse weet te groeijen in de sonden,

 

En weigren Medicijn voor hun verrotte wonden,

 

Al vloekense met ongespoeide monden,

 

Hebt gy niet al te ligt voor hun een troost gevonden?

 

⁽ⁿ⁾Al zet de Rijkeman zijn Dienstmeit op 't Schavot,

 

En steektse na de strot,

 

Gy ziet het aan zoo koel als waartge uit lood gegooten,

 

Waarom? 't zijn groote lien, of Amptgenooten,

 

Van eenen Vader al de selve Loten,^(o)

(m) Hy is zo politijk, dat hy, als hy in zijn gemoet van yemants groove zonde overtuigt is, dikwils maakt zelf niet tegenwoordig te zijn, om by die Lieden quansuys ook niet te zeer gehaat te werden.

(n) A.V.H.

(o) Jac. 2, vers 12.

[p. 320]

 

Beminnaars van den hoogheid en den schat,

 

O Polityk! die in het Geestelyk bevat,

 

Een konst selfs schaedlyk in des werelts heerschappyen,

 

Een meng'ling van bedriegeryen,

 

En van geen Christen, die eenvoudigh is, te lyen:

 

Dies leer ons geen eenvoudigheden meer,

 

^(p)Of laat uw ommegang gelijken na uw Leer.

 

Hy kentse die zich in een Schapevacht vertoonen,

 

^(q)En Wolven zijn die God niet sal verschoonen,

 

Hy kentse... maar genoeg: hy kent zich zelven mee:

 

Maar doet mijn schrift uw Kameristen wee,

 

En komt mijn Rijmery u al te net ter snee,

 

Gelijk hy toont met dus op my te smalen,

 

Te soeken, waar gy my kont listig achterhalen,

 

En als gy 't al vergeefs hebt aangeleid

 

^(r)Vertoontge u of gy leed om uwe onnoofelheid,

 

Kom laat die huyglery en valse ranken varen,

 

Toont waarlijk, niet in schijn, in deugt te zijn ervaren,

 

En de eer der Kerk te willen kloek bewaren,

 

Dan sal ik met geen digt u meer beswaren;

 

Maar alle Nevels van beschulding op doen klaren,

(p) Mattth. 7. vers 15.

(q) De weerloosheid gaat eindelijk by die de fynste willen zyn, t'eenmaal te niet, gelijk nog onlang s gebleken is aan D.D.N. van welke eenige Pour de soyen uit zijn huit ontstoolen zijnde, zoo deed hy zoo veel moeite, tot dat hy een Snyder uitvont, die men zeide dat Vrouwe kleedren daar van sneet, en alzo die hem ee vrouw noemde, van wie hy dat stofontfangen bad, en die haast by hem komen zoude, ging D.N. om den Schout, en hielp zelf; dewijl een ander zijn Metgezellen beklapte, een heel nest met Dieven vangen; van welke men meent dat eenige perykel van den hals loopen: gebruykende zoo lichtelijk den weereltlijken arm, zelfs tot yemants dood. O tempora! o mores!

(r) In plaats van verbetering te verwerven zo troosten zy zich zelven, en andere eenvoudige daar mee, dat een Christen veel om des weldoens wel moet lijden, allerley kruis, laster en schande, maar och lacy! een swakke Rietstaf, die den mensch in den dag des oordeels zou door de lendenen booren.

[p. 321]

 

Hoe lieflijk is 't, gelyk de Groote Koning leert,

 

^(ʃ)Daar d'eene Broeder met den anderen verkeert,

 

In onbesproken vrede en liefde en welbehagen!

 

Mégaande, leert men dan elkanders lasten dragen,

 

't Hangt al malkandren aan als leden van een lijf,

 

Elk yvrig en getrou in sijn bedrijf,

 

Altzamen Heeren en alzamen onderdanen,

 

^(s)D'een lacht dan niet om 's anders tranen,

 

En stout op grooter sterkte en magt,

 

Ziet vrolijk aan hoe d'andre word veragt,

 

Of stookter roe om hem te^(t) parsen en te treden,

 

Maar hoe vervreemt zijt gy van zulke liefdezeden?

 

Gy Prekers en Diakens in 't gemeen,

 

Gy draagt u als gewettigde. Overheên,

 

Wy Broeders wy verachte en onderdrukte slaven,

 

Wy moeten maar na uwen geessel draven,

 

Gy zult Tirannen zijn, wy leven naar uw lust!

 

En ik zal 't moeten zien en houden my gerust?

 

Neen zeker, 'k voel mijn keel nog zoo niet toegewrongen,

 

Daar is nog aassem in mijn longen:

 

't Is waarheid dat gy door uw Ampten achting zoekt,

 

Een Popje daar men nu maar kinderen meê doekt,

 

Dat heeft de Bisschop u en hem al lang benomen,

 

't Is nu daar toe te ver gekomen:

 

^(v)Die eerst alle ordre en Kerke wierp ter neer,

 

Is onbescheiden, wagt hy daar van nu noch eer,

 

Dies wilt gy achting, zoekt die uyt uw deugdsaam leven,

 

Dan zal ik u alle eer met vreugde geven,

 

En niemant mijn gedicht te boven streven.

(ʃ) Psalm 133. vers 1.

(s) Matth. 26. vers 26. &c. en Johannes 13.

(t) 't Woort van J.R. omtrent Veerom.

(v) Zo dra G.A. aan't preken raakte, yverde hy al op die wyze, dat'er geen zichtbare Kerke was, dat Predikers nu geen meer aanzien en magt hebben als alle andere: dat Doopen, Avontmaal, en meer andere goede Ceremonien,geen zaken nodig ter Zaligheid waren, en stelde d'order der Kerk zo laag, dat zedert de zelve hand voor hand van goetmenende vrome lieden heeft afgenomen, en daaglijx noch verwildert en vervloeit.

[p. 322]

 

Gy Kardinalen van 't Menniste Romen,

 

De Broeder, die van yver ingenomen,

 

Uit liefde tot de vromen

 

Ten vierdemaal nu zoekt uw fauten in te toomen,

 

Is weer onzydig als voorheen, in 't licht gekomen,

 

Hy slacht Gods Wind, hy schud de hoogste boomen,

 

De kleine hebben niet te schromen

 

Op hoope of gy ontwaakte uit uwe zonde en dromen,

 

Die hem gelijk een zee, gedurig tegen stromen.

 

^(u)ô Kardinalen van 't Minnisten Romen!

 

Weerlegt nu weer mijn schrijven klaar en net.

 

Ik heb de prang wat nauwer aangezet,

 

En komt'er nu noch een, die'k zulks kan waardig achten,

 

Die mocht nog wel de proef eens zien van mijne krachten.

 

^(x)'k Merk zelver dat ik leer,

 

Hoe langer noch hoe meer,

(u) Een naam den Kerkenraat zeer eygen, want zy dragen haar tegenwoordig even als de Cardinalen te Roomen, die wanneer hun Paus overleden is, en zy een anderen zullen kiesen, gaan in het Conclave sluyten het toe en kiezen alzo haren Paus. Zo doen nu ook deze; als men Predikers of Diakenen plag te verkiezen, stelde men het zelve voor de Broederen; die met meerderheid van stemmen den eendragt vroome lieden daar toe verkoozen, Nu zegt men het niet meer aan de Gemeinte; als zy iemant zullen verkiezen, gaan zy te zamen in haar Conclave, sluiten het zelven toe, en kiezen aldaar hunne Paufen, &c. om alzoo altijd lieden te konnen krijgen van hare Cabale, en heeft men dit Regt, en alle Voorregten en Agtingen, den Broederen geweldig en op een tirannisse wyze van regeeren, uit de handen gewrongen; waar over D.S. hem zo zeer verheugt toonde by de Dienaren van de Waterlanders, zeggen de met vrolijker herten: Gy lieden hebt het zo door insluiping en gewoonte gekregen, maar ons, ons, is dat regt van de Broederen zelfs vrywillig toegestaan, maar die geveinsde vergat wel te zeggen t dat men maar oen Wever of Pelzer tegenwoordig had, en de Gemeente op geenderley maniere van zulken overleg wist.

(x) De Dichter blijft wel by zijn eerste Propoost van onkundigheid in 't rymen, en men zoude mogen met waarheid stellen, het geen hy zegt van geleert te hebben, want dit laatste Gedigt, behalven dat het vloeinder en krachtiger is als d'andere, heeft ook doorgaans een meer Poëtische en hoogdravender manier van zeggen, waarom ik geloof voor 't naaste dat de Kamer niet zeer belust zal wezen om een nader Proef van zijn krachten te zien. Foenum habet in cornu.

[p. 323]

 

En word die tijd, en die gelegentheid geboren,

 

Gy zult het zien en horen.

 

 

 

G.I.O.K.B.