Nederduitse en Latynse keurdigten

Jaargetyde
Van den Edelen Grootagtbaren Heere Johan Halling,
Oud Burgermeester der Stad Dordregt.

DE Burgervader, nu in top

Van zeven en nog tienmaal zeven jaren

Gestegen, heft het hooft nog op,

Het eerlyk hooft, gekroont met zilver haren,

En geeft den Hemel prys en lof

Met reden voor die groote zegeningen,

Dees blyde dag bestelt hem stof,

Het lust my hem veel zegens toe te zingen

En veel gelux. De Burgery

Erkent nog, als ze gaat in haar geweten,

Hoe trou, hoe onbesproken hy

Voor't regt der Stad en Staat zig heeft gequeten.

ô Dordregt, overoude Stad,

Beschou 't Sieraat van uwe voesterlingen,

Handhaver van dien dierbren schat

Der vryheid, 't waardst en schoonst van alle dingen,

Beschou den glans van 't oud gezag,

Nog stralende uit het Burgermeesters wezen

Met sterker ligt, nu deze dag,

Die ons verquikt, weêr is op nieus verrezen:

[p. 275]

 

Dees dag, die zijnen zoons verblyd,

 

Dat edel paar, versiert met schoone gaven,

 

'T vermaak van zijnen ouden tyd,

 

Begerig op zyn lofflyk spoor te draven.

 

Maar als gy hem nog vrolyk ziet

 

Gezond en fris de hooge dagen slyten,

 

Schaamt gy, ô Stad, u zelve niet?

 

En laat gy nog u zelf het leet te wyten,

 

Hem aangedaan, toen een harpy

 

Den schoonen draat des levens zogt te korten

 

Door 't moordgeweer der burgery,

 

En onbesuist den helt ter neêr te storten?

 

ô Dortsche maagt, ô oude Stad,

 

Wisch met uw' stroom die vlakken uit uw kleeden,

 

Waar door gy deerlyk zyt beklad

 

Geen vyand heeft u oit zo fel bestreden,

 

Als gy u zelf Gedenk den tyd,

 

Waar in gy waart zoo hoog in top geheven,

 

Eer Tweedragt, die het al verbyt,

 

En 't al vernielt, u stont naar goet en leven.

 

Zoo keer de rust en lieve vreê.

 

Tot Hallings vreugde in 't hart der burgerye,

 

En geene ramp of oorlogswee

 

Verdrukke u oit met snoode dwinglandye.

 

Zyt dus nog lang verblyd

 

Op dees Geboortetyd.

 

 

 

D. van Hoogstraten.