Nederduitse en Latynse keurdigten

Aan Dordregt wegens de Vryheid.

GY steunt ô Dordregt! op uw regt,
En Previlegien, en met reden:
Maar Willem heeft te veel gezegt
Om u te laten by uw zeden.

En gy zyt waarlyk van het spoor;
Want als gy zyt van dien verstande,
Dat Graven zyn gehouden voor,
Tot Prinsen van de Nederlanden;

Zoo staat gy dan met eenen toe,
Dat ons Stadhouder hoog geprezen,
Gebore Prins, en zoo te moe,
Dat hy wel Hertog wilde wezen:

Niet als een Grave wezen kan,
En zulk den Prinse van de Landen,
Dat zulks een Vorst en groote man,
Door het bezwagt'len van zyn handen

[p. 220]

 

Niet staat te lijden, dat een Stad

 

Haar tegens hem dat komen zetten,

 

En 't geen hy noit en heeft gehad,

 

Nu te verkrygen zou beletten:

 

 

 

Want of gy nu al zwetst en roemt

 

Op Previlegien, Concordaten.

 

En wettige Possessi noemt,

 

Dat volgens Graveu, Heeren Staten,

 

 

 

Handvesten, wettige besluit,

 

Gy eeuwen lang hebt onderhouwen;

 

Zoo word'iw doen nu zoo geduit,

 

Dat u wel eeuwig mogt berouwen:

 

 

 

Dat gy van uw Possessi sprakt;

 

Dewijl Oranje kan beweren,

 

Dat haar Possessi heeft geknakt,

 

De Vryheid van het volk en Heeren:

 

 

 

Den eersten Willem was in top,

 

Gereet om Souverein te maken:

 

Prins Maurits zogt ook door den kop,

 

Van Barnevelt daar toe te raken,

 

 

 

En namaals door de geestlijkheid,

 

Door het beroepen van 't Synode;

 

Prins Hendrik door zijn kostlijkheid

 

Had meer, als gy kont doen, van nooden:

 

 

 

De tweede Willem waagde weer,

 

En bragt op Loevestein die leden

 

Van Staat, die na zijn trots begeer

 

Zijn dulle lust en zin niet deden;

 

 

 

Doen maals zogt hy 't rijk Amsterdam

 

Van hare schatten te berooven:

 

Want als hy eens dien buit bequam,

 

Kon hy zig 't meesterschap beloven.

[p. 221]

 

Zou 't kuiken beter zijn als 't hoen?

 

Die doet na Philaletes schrijven,

 

Het loflijk Vredelievent doen

 

Die Hooftstad hoog verraat aanwryven.

 

 

 

Nu hebt gy hem zijn regt ontrukt,

 

Pas op, of 't zal u eeuwig rouwen;

 

Den eerste en tweede, is 't mislukt,

 

Den derde mogt eens kabel houwen.