Nederduitse en Latynse keurdigten

[p. 213]

Holland aan Amsterdam.
Sonnet.

PLegtanker van den Staat, in deze quade tyden:

Myn Schip de Vryheid aan zyn laaste kabel ryd,

Ten zy uw sterke hand voor stranden dat bevryd:

Ey help! de and're rest der Steden laat het glyden.

Uw zes-en-dertigen die komen my verblyden,

't Onnoodig werreven uw Vroedschap nimmer lyd,

't Verkorten van mijn Regt in Dordregts zaak u spyt:

Gy zet, om mijn behout. uw int'rest heel ter zyden.

Gy laad des princen wrok op uwen vryen nek,

Wanneer gy voorstelt de gezond'ne te doen keeren,

Gy lyd niet in 't gezag der Staten zulk een vlek.

Daar and're Steden, nu 't te laat is, biên de hand,

Dog zy vertrouwen dat uw Vroedschaps regt verstand

In 't magtig Amsterdam de Vryheid kan salveren.

Een Ander.

ROemrugtig Amsterdam, de Vryheid op u hoopt,

De eendragt is gestrant, gebryselt in veel stukken,

Door dien de stuurman, die veel streeken ziet mislukken.

Het eens is met de Loots, en 't slimste gat in loopt.

De eigen interest, die, wat'er is, verkoopt,

En die men niet alleen goetwilliglyk doet bukken;
Maar om een Amptje de trouwhertige verdrukken,

Laat toe, om klein genot, dat alles wert gestroopt.

Maar zoo uw trouwe zorg het werk niet aan en bint,

En 't ongestuimig weêr doet door uw magt bedaren,
Eer Loots en Stuurman weêr een nieuw Canaal verzint.

[p. 214]

 

Zoo raakt dit dierbaar pant eerlang nog aan de grond,

 

Des zyt voorzigtig, stut den drift, en snoert den mond

 

Van die nog Stad, nog Volk, nog Heer, nog knegten sparen.