Nederduitse en Latynse keurdigten

Brand te stigten, door zyn Digten, (Anders plag ons Brand te stigten!) Past den Geest des afgronds wel, Als een Blaasbalg van de Hel.

En cacum in tenebris incendia van avomentem.

GEnoemde, of ongenoemde Quant,
't Zy Leekebroer, of Predikant,

[p. 194]

 

Dat scheelt my niet; 'k laat aan uw' zeggen

 

Zoo weinig my gelegen leggen,

 

Als aan een Vogel, die d'er vliegt;

 

Maar dat g' u zelf, en elk bedriegt,

 

^*Met op te veilen voor de reden,

 

't Geen van dit Jaar, nog in 't voorleden,

 

My nimmer in gedagten quam;

 

Dat 's al te sporeloos en lam:

 

En word deez' onbeschofte logen

 

Van u voor waarheid opgewogen,

 

Op uw' verwrongen Evenaar?

 

De waarheid op den^§ Kandelaar

 

Draagt andere getuigenissen;

 

Maar BRAND nu op zijn graf te pissen,

 

Al jankende als de honden doen,

 

Dat deelt gy meê van 't Legioen

 

't Geen de graven spookte, en raasde,

 

En door zijn boosheid elk verbaasde;

 

En schreeude, met zig zelf de slaan,

 

Dat niemant door dien weg dorst gaan:

 

Het beste bolwerk om de bressen,

 

Die d'Afgrond vreesde van zyn leffen,

 

Te weren; waar d'er weren an:

 

Maar nu zoo vroeg die vromen Man

 

Van zynen Schepper word ontbonden,

 

Om reed'nen die wy niet doorgronden,

 

Grinnikt gy dat m' uw' tanden ziet.

 

Wel lieve Leepöog lach zoo niet:

 

Hoe Zwinglius, met dolk en degen,

 

Ten Hemel voer; dat koom' u tegen,

 

Of om zoo verde niet te gaan,

 

Liet noit uw Kerk een zugt, of traan,

* Verdediging des Poëets wegens het Weesdigt, 't welk welk volgens gewoonte niet uitgedeelt is, om dat het mogelijk by eenige voor een Sociniaans Vers uitgekreten wierd.

§ Hier ziet de Poëet op een paar zilvre Kandelaars, met snuiters en snuiterbakken die hem vereert wier den door de Agtbare Heeren Burgermeesteren der Stad Rotterdam: en hebben haar Ed: Groot Agtbaarheden den Heer J. Oudaan laten bedanken voor 't maken van het Nieuwe-Jaars vers.

[p. 195]

 

Om jonge Leeraars haar ontnomen;

 

Die vroom, en waardig met de Vromen

 

Getelt te worden, zagt en stil

 

Ontbonden rusten in Gods wil?

 

Kunt gy, met Godt te raad gezeten,

 

De diepte van zijn Wijsheid weten?

 

Veragt Armyn, en scheld Socyn,

 

Ik houze, als Luther en Kalvyn.

 

Voor Mannen, die zig vroom als Helden;

 

Als Wagters, op de muuren stelden,

 

En manlyk queten, elk om 't best;

 

En wien de Veltheer, op het lest

 

In 't ommedeelen van zyn kroonen,

 

Elk na verdiensten zal beloonen.

 

Wie zyt gy? die het oordeel velt,

 

Van die niet onder u gestelt

 

Eens anders Dienstknegt word geheten?

 

Hy valle of sta; zyn Heer zal weten,

 

Best van zyn stand, en wil bewust,

 

Hem op te regten als 't hem lust.

 

Gy moogt nu, wilje, met behagen

 

De honden door uw' beugel jagen;

 

En poog vry, zooje kunt, het pit

 

Dat in zyn Vrydags Lessen zit

 

Op 't haat' lykft', uit uw gal. t'ontdekken:

 

Ik leg geen zout op alle slekken.

 

 

 

J. Oudaan: