Nederduitse en Latynse keurdigten


Een opregt gemoed is zonder vrees. Horat. Lid. 3. Od. 2. Ga naar voetnoot*EEn Man die 't heilig regt bemint, En tot de ware deugt gezint, Standvastig in haar paan blyft wandlen; Doet nooit, onwrikbaar voortgezet, Op 't heldespoor een enkle tret, Om tegen zyn gemoed te handlen. Laat borgeren op hem gestoort, Een scherpen oproer dryven voort, Om dat hy haar verduivelt opzet Niet volgen wil, maar tegen streeft; Laat een tyran, daar 't al voor beeft En die zijn dwinglandy in top zet, Hem dreigen met verlies van goet, Aantasten in zijn eer en bloed; Laat hem Eool met al zyn winden Bestormen op de barre Zee, Laat hem Neptuin geen veile ree Op eenig oort of strand doen vinden.
[pagina 104]
Laat den vergramden dondergod Zyn sterke hand uitsteken tot Zijn ondergang met blixemstralen, Geen laffe vrees of yd'le smert Zal immer zyn gematigt hert Van 't ligt zijns Noordstars af doen dwaalen, Al snorden't aardryk, en de Zeen, En 's Hemels ligten onder een, En wierden na zyn kop gedreven, Hy zal door zyn standvasten geest Gestyft, de stukken onbevreest Zien storten op zyn lyf en leven.	voetnoot* Dit vers is een vertaling van't geene de Heer Cornelis de Wit uit Horatius uitsprak toen hy ter pynbank geleit wierd.