Nederlandsch Museum. Derde Reeks. Jaargang 4 (1890)

Nederlandsch Museum. Derde Reeks. Jaargang 4

(1890)– [tijdschrift] Nederlandsch Museum– rechtenstatus

Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


De Almeh. Aan Georges Rochegrosse.
Trypticon. I. Herodes en Herodias. Rustend op kronk'lende pijlers. die schitt'ren van goud en sardonyx, weift zich de koepel, uit marmer gehouwen, in sierlijke kromming boven den troon, waar Galilaea's Tetrach, Herodes, den staf zwaait over zijn' hofstoet. Onheilspellend gelaat! Op Romeinsche wijze geschoren, zwellen, in dorre rimpels, wangen en kin, zoo rood, als de kazuifelvormige tabbaard, waarop kabbalistische teekens: lotuskelken en sphinxenkoppen, met zilveren draden gestikt zijn. Op een dik, rond hoofd, tusschen 't gesteente der gouden tiara, vertoont zich, bij schaarsche plekken, wat kortgeknipt, vlasachtig haar, en twee kleine oogjes, blauwwit en glazig, - oogen van een' dooden visch gelijk, -
[pagina 149]
gluren uit zwartbewimperde kasten flikkerend rond. Beweeg'loos zit hij, oud en versleten, stom - als een hindoesche god.... Op lageren troonstoel gestrekt, aan zijn' zijde, ligt, met den voet op een' bank van ivoor, niet jong, maar verleid'lik, Philippus' weduw, Herodias, zinnenbetoov'rend als immer.... Om den middel des grijsaards - mollige, streelende kluister - vouwt zich haar poezelige arm. Het katterig hoofdje ligt, in een' wolk rood haar, op de stramme knieen dës vorsten.... O! En die lippen, malsch als de rijpe granaatvrucht, open half als gekorven druiven, zweiten van wellust en zinn'lijke weelde saam, tot een' zoenenden glimlach. Aan den voet van den troon walmen, op zeven treeften van goud, wierook en myrrhe, met kwistige vlam, hunn' geuren omhoog naar de beuken, en zwarte slavinnen, zittend in 't rond, blazen op schopharGa naar voetnoot(1) en ugau,Ga naar voetnoot(2), rink'len met zilzelGa naar voetnoot(3) en tofGa naar voetnoot(4), of besnaren, in stijgende snelheid, de al-azorGa naar voetnoot(5), de tiensnarige cither.
[pagina 150]
Aan de poort van de hal, in zijn bloedrood kleed, geleund op zijn mansgroot, blikkerend zwaerd, waakt de Perzische eunuch, stom en stijf als een beeld van het Noodlot.
II. Schelome. Oog half geloken, wand'lend als in slaap, verschijnt Schelome, houdend in haar' hand wat witte leliën.... Een' sphinxenmaagd! Over haar voorhoofd, smal, en versierd met een bandje van goud, valt, over den kam van onyx, ordeloos wiegelend, in enkele krullen het haar, blond met een' rossen gloed, als de kleur van de zee, waar zij 't diepst is. Over hals en schouders dalen twee lange vlechten, als slangen, tot den halfgevormden boezem; haar' dunne, kleurlooze wangen scheem'ren van zomersproeten gepoederd met myrrhe en saffraan prijkt haar hals met den tint der olyf, en, onder beschilderde wimpers, schittert als van een wellustig verlangen het vlekkeloos, glanzige wit der groote, blauwheldere kijkers. Een gordel van zijde bedekt hare heup, en hangers van zilver, rink'len, belast met gesteenten, over haar' rozige beenen. Daar klinkt uit de schophar een tergend getoet, als ten stormpas bommen de zilzel's,
[pagina 151]
hertstocht'lijk ronken de cithers, en wild tuiten Schalmeien en pijpen. Dan weer - zwijgen! En Schelome, rept nu voet voor voet; ô traag eerst, aerz'lend schier, en op het vloerkleed nauwelijks de hakken drukkend. En als kwam het van ver, heel verre, neurt zij slepende melopeën, lijze, lijze als het zomerluchtje, zuilend tusschen de rijpe halmen. Dan rijst weer de toon! in voller klanken als mengde zich de gloed der zone in 't lied, elk' ademtocht doorgloeiend, verheldert, stijgt en zwelt haar' stem... En de maat versnelt, en de teere voetjes trippelen luchtiger, vlugger in 't rond; op haar aanzicht glanst een' demonische klaarte, wulpsch en ontuchtig lachen haar' lippen. Met het lichaam wiegend naar links en naar rechts, stampvoetend, verheft zij hare armen over haar hoofd en haar roodblond haar, als een' levenden, blozenden pronkboog. En de cither gonst en de ramshoorn toet, en, versnellend, in engeren kring steeds, vlug, als een' bie om een' bloemkelk, zwaait de Almeh langs den glimmenden vloer. Plots'ling breekt, door de open koepel, zonneglans! Een lange goudstraal hangt, gelijk een schuinsche lichtzuil, over 't koor der zwarte slaven... - Duizend heldere vonken dansen opwaarts tegen muur en pijlers,
[pagina 152]
gensters lokkend uit de schilden, sprankels kussend uit den steen.... En langzaam, langzaam, alsof gouden haken haar nader lokten, - alsof, maas vóor maas, een net van licht haar ving, zoo treedt, volschoon de slanke hoeri in 't bereik des lichts. Betoov'rend, bovenmenschlijk, in een' wasem van oogverblindend zonlicht. in een' zee, waarvan elk golfje een lichtspat, stond zij daar, en, duim vóor duim, als een verliefde knaap, omving de gloed haar tenger, slanke lijf: de voeten eerst, die uit de goudsandalen zwollen als rozen uit de zwachtelblaân, de rozen kuiten, waarop de aders blauwden, de knieën, fijnovaal en lichtberoosd, de nauwlijks merk'bre heup als van een kind, den jongen boezem, blank als lentesneeuw, en blanken hals, en hoofd, en wieg'lend haar.... zij, doel en middelpunt van al dat licht, een mensch'lijk raadsel, nimmer opgelost! En Herodes, huiv'rend van angst en genot, als een windhond tramp'lend van wellust, reikt, naar 't verleidelijk beeld van het kind, van begeerte vochtige lippen. Met de rechterhand op den arm van zijn' troon, een' voet als tot opstaan vooruit, rekt hij den hals, van rimpels doorkorven, dat pees bij pees er bij siddert...... Op zijn' lippen voelt hij een' nijdigen zoen: koud, als de buik van eene adder, forsch als een' springveêr, sluit zich een arm rond zijn' hals... En heimelijk fluist'rend, neigt naar zijn oor, met een onyx doorboord, zijn' boele, - de vrouw van Philippus....
[pagina 153]
Aan de poort van de zaal, in zijn bloedrood kleed, geleund op zijn mansgroot, schitterend zwaerd, waakt de Perzische eunuch, stom en stijf als een beeld van het Noodlot!
III. Het hoofd van Jochanan. Aan de poort van de zaal, in zijn bloedrood kleed, geleund op zijn mansgroot, schitterend zwaerd, waakt de Perzische eunuch, stom en stijf als een beeld van het Noodlot.... O! Afschrikwekkend! Aan den voet van den troon, het bleeke gelaat gekeerd tot den Viervorst, ligt, op een' schotel van goud, bloedroode tropee, het hoofd van Jochànan, d' &Asze-im. Witte, weerbarstig opstruivende haren omringen het hoofd van den Ziener als met een' nimbus van licht; in purperen klonters hangt in den stoppelbaard het bloed, het geronnene bloed...; om den open mond speelt als een bittere grijnslach.... Als door een' springveer bewogen staat de boelinne in gansch haar' lengte, in al heur' schoonheid, huiverend recht. Uit haar kapsel trekt zij een puntige zilveren haarspeld, en terwijl haar' lippen van wraaklust trillen, stoot zij, ô traag, met berekend geduld, het nog warme, nog trillende zienershoofd den priem door de zind'rende hersens... Aan de poort van de zaal, in zijn bloedrood kleur, waakt, zwijgend, de Perzische eunnuch... 19 December 1889. Pol de Mont.	voetnoot(1) schoplar = ramshoorn. voetnoot(2) ugav = schalmei. voetnoot(3) zilzele = cymbel. voetnoot(4) tof = pauk. voetnoot(5) al-azor = tiensnarige cither.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Pol de Mont

datums

19 december 1889