Den minnelijcken roosen-knop

[p. 101]

Wat vreught kan 't wesen! oft wat lust
Daer geene MIN in 't hert en rust.

Stemme: La Princesse &c.

WEl op mijn Luyt, wilt singen,

Laet door de wolcken dringen

Een helle klaeren klanck,
Laet hooren uwen soeten sanck,
Bromt uyt wat loff men geven sal
Aen Clorîs, die alleen heeft al
't Geen in 't gemeen
Vele geeft natuer te leen.

2. Mijn wanckel-baere sinnen

Verdwaelen in 't beginnen,
'tGestrael van haer gesicht
Doet schemeren mijn Oogens-licht,
Haer blonde hayr beschaemt het goudt:
Jae Phaebus 't sijne slechter hout
Haer schoon voor-hooft.
d'Eerst gevallen sneeuw verdooft.

3. Haer wanghskens lieflijck blosen

Als nieuw geboren Rosen
Of als Auroor komt voort
Wanneer s'ontgrendelt 's Hemels Poort
Haer soet aentreckende gelach
Is aengenaemer als den dach
En witter als
Wit ivoor, is haeren hals.

[p. 102]

 

4 Haer wel gemaeckte handen

 

Die maecken vast de banden,

 

Waer in sich menigh hert

 

Geluckigh acht te sijn verwert:

 

Wat wil ick prysen deel voor deel?

 

Elck lidt is weerdigh sijn geheel

 

En verder niet

 

Kost mijn Oogh bespeuren iet.

 

 

 

Ick kan de schoonheyt niet genogh van mijn Herd'rinne

 

Beschryven met de pen, te kranck sijn mijne sinne,

 

Te slap is mijnen mondt te mellen haer çiraet

 

Die zegen-prael van al, die 't al te boven'gaet.

 

Langhst haere wanghskens neer daer sietmen 't roodt der Rosen

 

Met Leli wit gemenght op 't alder-schoonste blosen.

 

Haer lieven klijnen Mondt die is rontom bepaelt

 

Met Lipkens daer 't Corael op verre niet by haelt:

 

VVaer onder als 't gelach doet schuyven de Gordynen

 

Men als een Peirlen leyst haer Tanden siet verschynen,

 

Haer effen blancken Hals beschaemt het murmer steen,

 

VVaer onder in het kleedt iet-schoons verborgen scheen.