Den minnelijcken roosen-knop

[p. 99]

Als de Liefde maer en blaeckt: Is de droefheyt haest gestaeckt.

Stemme: Voor my ick vlied' sijn valsche laegen.

SAl ick altyt moeten treuren?

Sal my noyt van Galathe

Eenigh hoop oft troost gebeuren?
Sal ick eeuwigh als de snee
Smelten, en alsoo vergaen,
Met haer soete MIN belaen?

2. Sal het nimmermeer geschieden,

Dat sy my te spraeck sal staen?
Sal sy eeuwigh van my vlieden?
Ach! ick sien haer ginder gaen
Met haer Schaepkens aen haer sy,
't Schorter maer alleen aen my.

3. Ach dat ick haer aen dorst spreken

En te kennen gaff mijn MIN?
VVat! ick sal de schaemte breken:
Weest geroet mijn Herderin.
Coridon weest med' geroet,
Hoe komt dat gy my ontmoet?

4. 'tIs de Liefde die my heden

Heeft gedwonghen Herderin
Van mijn stal u na te treden
Om te soecken weder-Min;
Waerom gaeft gy laest int groen
Melibio soen, op soen?

5. Ten is niet geschiet uyt MINNEN,

Als ick tot u Engel draegh;
Maer het scheen dat gy van binnen
Mede waert belust, en graegh,

[p. 100]

 

Te genieten haer faveur,

 

En te sijn haer serviteur.

 

6. Ick moet u een vraeghe vraegen,

 

Heeft u niemandt oyt gekust?

 

Sonder hem weer-Min te draegen

 

Ey weest daer in dogh gerust:

 

VVant een kusken soete meyt

 

Is maer enckel vrind'lijckheyt.

 

7. Neen ick sagh wel aen u wesen,

 

Coridon, dat ghy haer mindt,

 

Galathè, ick segh by desen,

 

En ick sweer by Venus Kindt,

 

Dat gy syt die Herderin,

 

Die ick maer alleen bemin,

 

8. Sal ick het daer voor dan hauwen

 

Dat gy Liefde tot my draeght?

 

Ja gy Galathè in Trauwe,

 

En mijn Vee by 't uwe jaeght

 

En den Herder inden stal,

 

Engel dan soo hebt gy 't al.

 

 

 

Ach soete westen wind, die ick sien weld'righ dolen

 

Door 't lieve groene looff van menigh hooge plant,

 

En die met soeten reuck de locht, en 't gansche Lant

 

Vervult soo haest ghy die 't gebloemte hebt onstolen:

 

Soo oyt medooghentheydt was in u hert gescholen,

 

Soo stelt om mijnen 'twil u werck wat aenden kant,

 

En gaet, begeeft u eens nae 't aengenaeme strant,

 

VVaer dat mijn ongeluck haudt mijn geluck verholen;