Den minnelijcken roosen-knop

[p. 97]

Tyter begint met Thyrsis te spreken
Van hun voorgaende MINNE treken.

Stemme: Iets moet ick u Laura vraegen.

LEstmael als al mijn gedachten,

Door het brengen en het wachten

Van het ommegaende glas,
Waeren soetjens in genomen
Met genucht, die stauthyt komen
Dede daerse niet en was.

2. Gonck ick mijne Thyrsis vinden

By de dichte groene Linden;
d'Aldersoetste, wiens gelijck
Onder al de Herderinnen,
Diemen weerdigh acht te Minnen,
Niet en is in onse wyck.

3. Doen begost ick te verhaelen

Hoe wy tot verscheyde maelen
Speelden met haer soeten naem,
En op haer gesontheyt droncken
't g' Las ten boorde vol geschoncken,
Dat ons was soo aengenaem.

4. Ach! hoe soet was het genaecken,

En het lieffelijck aen-raecken
Van haer sachte Lipkens teer!
Al de dienste van mijn leven
Soud' ick tot belooningh geven
Om een kus te stelen weer.

5. Herderinne, wilt m'aenhooren,

En wilt u soo niet verstooren;
Want soo ick iet heb misdaen,
Om de misdaet te versoeten

[p. 98]

 

Sal ick brengen selfs de boeten,

 

Die ick hoor, die daer toe staen.

 

6. Onlanckx als ick raed' begeerde

 

Seyde my een Rechts-geleerde

 

Dat de Keyserlijcke wet

 

Die het openbaerlijck staelen,

 

Vier-mael dobbel moest betaelen

 

Tot een straffe had gheset,

 

7. Vier-mael weder u te kussen,

 

Soo dat kan u gramschap blussen,

 

Ben ick willigh, en bereyt:

 

Jae kan dit u niet vermoegen?

 

Heel, en al wil ick my voegen

 

Naer u lieve sin'lijckheyt.

 

 

 

Verwinster van mijn ziel, ô aengenaeme schoont

 

k' Schenck u mijn groene jeught mijn hert, en al sijn pynen,

 

'tGeen anders niet kan doen als klaegen, kermen, quynen,

 

En dat soo dinstigh is, als ghy u vreet bethoont

 

Maer vreede 't is vergeefs dat ick dees moeyte doe,

 

Mijn klaegen helpen niet, ghy wilt naer my niet hooren

 

Mijn smeecken is onnut, mijn kermen is verloren

 

Gy werd (schoonick u smeeck) van vreetheyt nimmer moe.

 

Gehusght ondanckbaer hert dat ick u met mijn mont

 

Een kus ontroof, en dat ick u corael magh drucken’ En tot mijn laeffenis een eenighkusken plucken

 

Terwyl gy 't Lieff my met geen reden wyg'ren kont.