Den minnelijcken roosen-knop

[p. 79]

En acht noyt 't eenigh vlegers Tongh?
Die u met valsheyt komt beproeven:
Hoe soet sy smeeckt; hoe schoon sy songh
s'En soeckt u jeught maer te bedroeven.

Stemme: Wel Lyntjen Lieff vind'ick u hier.

WAnneer den Gulden daegeraet

In't Oostē smorgens vroegh opstaet

VVat kan ons meer behaege!
Dan in het kricken vanden daege.

2. Den gulden glans des Hemels Son

De Straelen van het klaere bron,
Door 't woelen vande blaeden
Doet mijnen wellust heel versaeden.

3. Dē dauw, die gras, en Bloemē deckt

VVeer opwaerts na den Hemel treckt,
Als kompt de Sonne rysen
Ende haer klaerheyt ons bewysen.

4. Sien ick den Elsen Bosch dan aen,

Of sau ick naer het Beecxken gaen!
Doen sagh ick door 't verdwynen
Dat mijn schaduw van achter schynen.

5. Dat Boosken drilt oock van geluyt

En Coridon speelt op sijn Fluyt,
Gingh nieuwe deuntjens blaesen
En liet sijn Schaepkens t'saemen graesen

6. Gevogelt, en het Pluym-gediert,

Met soet verheugen tireliert,
En singht met soet vermaecken
Dat schynt den heelen Bosch te raecken

[p. 80]

 

7. Het wilt gediert oock raesen gaet

 

Daer 't Beecxkens root in't waeter staet,

 

Die Telghskens vande Linde,

 

Door het soet schommelē vanden winde

 

8. Ick sagh van verr' mijn Herderin;

 

Mijn Schaepen joegh ten boschwaert in

 

En lietse overscheyden,

 

En met malkanderen doen weyden.

 

9. Ick sey myn Lieff, mijn Engelin,

 

VVaeren wy beyden eens van sin:

 

Dat onse Schaepkens quaemen

 

En haer vereenighden te saemen.

 

10. Soo vlocht ick eenen Roosen-Hoet,

 

Van Lauwerier en Bloemkens soet,

 

Die gy na u behaeghen

 

Soud' tot een glori mogen draegen.

 

 

 

't Bosch dat geeft verschyde vruchten,

 

'tSomtyts vreught, en ongenuchten,

 

Dus ô Flora! weerde Maeght,

 

Siet: wie dat u MINNE draeght.