Den minnelijcken roosen-knop

[p. 77]

Coridon pryst syn Lieff in schoonheyt uyt-gesondert
Om dat hy selver is in haer gestelt verwondert.

Stemme: Vergeefs is alle u beklach.

ACh Philis mijn weerdichste goet

Die Coridon leven hier doet,

In 't suchten,, en duchten,,
Gy voet;
Die nochtans staet in mijn gemoet:
Die 't hert,, vol smert,,
My geeft,
Waer-in gy noch gerustelijck leeft;
Herderinne,, wilt Minne,,
Die liefde u biet,
Off ick anders blijf in 't verdriet.

2. Maer Nymphe waerom doch so vreet!

Om reden, gy selver en weet,
Behaegen,, in 't klaegen,,
In 't leet
Schept, die gy maer genuchten en heet,
Die geen,, beween,,
En acht,
Noch door mijn smeecken en wort gy versacht:
Wilt laeten,, u haeten,,
Baldaedigh gemoet
Want u wesen is my soet.

[p. 78]

 

3. Komt Phylis, wilt nemen den tert,

 

Komt vry en door-vlimt nu myn hert,

 

Vol klaegen,, vol plaegen,,

 

En smert,

 

't Geen dat van u mishandelt soo wert:

 

Geen rust,, noch lust,,

 

Voor my

 

Kander meer wesen, noch hope; ten sy

 

g' U sinne,, tot Minne,,

 

Woudt keeren, soo waer

 

Ick weer uyt den druck, en gevaer.

 

4. Mijn Phylis, tot waerheyt ick sweer

 

By 't hooghsten het geen dat ick eer

 

Tot Flora ‘noch Laura’

 

My keer:

 

Dan dat ick u maer alleen begeer;

 

U leet,, gy weet,,

 

Is 't mijn

 

En mijnen wensch u Slaeve te sijn

 

U derven,, is sterven,,

 

Voor my als een straff

 

Die gy levende sendt naer 't Graff.

 

 

 

Daer quam een Jaeger eens twee Haesen naer te sporen,

 

Niet eenen hy en vonck, maer heeftse beyd' verloren:

 

Hy stont verdelmt ensagh, geen hoop en vondt hy meer

 

Dat hy die vangen soud', gelijck hy dat weel eer

 

Had vast'lijck ingebeeldt, te wesen sijn vermogen,

 

De kans die is gedraeyt en vondt hem doen bedrogen.

 

Dogh die naer eenen Jaeght die kan tot sijn gewin,, Hier doen een goede jaght en vinden voordeel in