De mey-blom of de zomer-spruyt



[pagina 80]
Hekel-Lied aen de Vinder van ’t Verdrietig Kaarswerken.
Voys: Gy Mannen van Verstande WAt hondert duyzend schande, Wie heeft dit kaerssebrande, Eerstmael in ’t werk gestelt? Gewis, het was een schraper, Een zugtig mensch tot gelt Een vyand van den slaeper Waerom doch zulke vonden, Den werkman toe gesonden? Sint felten hael de vent, Die deze schelmerijen, Ons maekte eerst bekent, Men zal zijn graf niet weyen. Men zal hem tot een teeken, Dan gunst, geen zielmis preeken, Nog stellen op zijn graf, Een kruys na de oude tyden, so mag hy tot zijn straf In ’t vagevuur wat lijden. ’t Is billik dat een weynig, het vuur hem weder reynig, Wijl hij ’t dus heeft misbruykt. Laet Heer-oom met zijn leeken; (schoon ’t mee na dwaesheyd ruykt) Het kaers ligt vrij ontsteken. ’t Is tegen recht en reden, Moetwillig te overtreden, Daerom die ’t eerst bedagt, was in dat stuk een ketter, ’t Gebod spreekt van geen nagt, Ik hou my by de letter. Waerom de zaek verduystert ‘t Is lang genoeg gekluystert, Terwijl het dag ligt schijnt, De nagt is om te rusten, waer toe zig dus gepijnt? Niet beter dan met lusten. Of schoon dien vinder dood is, En lang met charons boot is, Gerijst na ’t stijr gewelt, By Pluto met zijn knaepen, So schenk ik hem in ’t lest, Een Nagtuyl in zijn Wapen.