De mey-blom of de zomer-spruyt

Vermakelyke Vryagie tusschen een Jongman en de Lieberteyt.

Voys: Van de Lieberteyt.

STaet op mijn Lief en wilt ontfangen
O! Schoonste Juffrouw van het land
Ontfangt den Mey die staet geplant,
Dat bid ik met groot verlangen,
Al die soo rierlijk staat en bloeyt,
En met schoone Bloemmetjes groeyt,
Mijn lief ontwaekt,
En stelt u tot spraek.

Sal ik nog langer moeten wagten,

Daer ik den heelen nagt heb gestaen,
Sult gy mijn klagen niet ontfaen,
Soo moet ik door de Min versmagten,
Soet lief wat heb ik u misdaen?
Dat ik u niet mag spreken aen,
Noyt troostig woord,
Of gy werd gestoort.

Doen zy haer minnaer hoorde klagen

Is zy van haer Bed opgestaen,
Sy heeft heeft haer Deurtjen op gedaen,
En zy sprak met groot behagen,
Iongman het is maer Sotterny,
Dat gy plant voor mijn de Mey,
Vertrekt van hier,
met al u gezwier.

[p. 65]

 

Soet Lief heb ik ooyt trouw gezworen,

 

Waer is gebleeken ontrouw van my,

 

Van u te doen bedriegery;

 

Ik was liever nooyt gebooren,

 

Of levendig in ’t vuur verbrant,

 

Eer ik sou doen afstand,

 

Vreest voor geen schant,

 

Ach mijn waerde pant.

 

Iongman door al u schoone woorden

 

Sult gy in ’t laest nog troost ontfaen,

 

Daerom laet al u klagen staen,

 

Want gy soud mijn jonk hert bekoren:

 

Wy sullen samen wandelen gaen,

 

Als Aurora is opgestaen,

 

Uyt liefde koen,

 

Buyten in het groen.

 

Nu mag ik wel van vreugde zingen,

 

Voor de troost van mijn Lief playsant,

 

Speelt nu op Bassen navenant,

 

Nu mag ik wel van vreugde springen,

 

Als dat de Mey nu staet geplant,

 

Door mijn liefste Lief playsant,

 

O! Schoone Bloem,

 

Daer ik so op roem.

 

Oorlof Iongmans wilt hier uyt leeren,

 

Als gy bemint een schoon Dogter soet,

 

Wilt haer aenspreeke met ootmoet

 

Als een opregt Iongman met eeren:

 

Gy sult op ’t laest nog troost ontfaen,

 

Gelijk als ik hebbe gedaen,

 

Volgt mijnen raet,

 

Gy sult vinden baet.