De mey-blom of de zomer-spruyt



[pagina 61]
De klagende Philis, over de trouweloosheyd van Lyander.
Stem: Adoozie. LAest als Philis lag en droomde, By haer wol en grazig Vee, Sy dogt als dat zy was gekomen, Al op een Eyland aen de See, Alwaer Lyander haer verliet, En voor eeuwig van haer vliet, Sy vergramde en klagtig viel, Bedroeft tot binnenste van haer ziel. Waerom hebt gy my geroept, Uyt mijn Ouders arme hut, En dat gy by mijn quam kruppe, Al onder mijn ziels beschut, Om dat gy mijn verlaten zout, Hier in ’t naerste van het wout, Sijn al jou eeden zo tot niet, Gedenkt dat God het alles ziet, Gedenkt dat God het alles ziet. Segt dan wreede trouweloose, Tijger van een Leeuw gebaert, Segt wat weg hebt gy gekosen, Segt waer dat gy heenen gaet, Gy laet mijn alleenig hier, Tot een proy voor Draek of Stier, Die hem met mijn bloed verzaed, En eeuwig onbegraven laet, En eeuwig onbegraven laet.
[pagina 62]
Is ’t niet beter dat ik sterf, Door u trouwelose hant. En dat men mijn hert doorkerft, Eer een beer mijn smoort in ’t sant, Kom doorsteekt mijn blanke borst, Daer u hert en ziel na dorst, Ik leg willig het leven af, En dael zo in het duyster graf, En dael zo in het duyster graf. Als zy dus lag in haer dromen, Dogt zy zag een Monster staen, En alst na haer toe wou komen, Met soo was haer slaep gedaen, Alwaer zy haer alleenig von, By ‘t Geboomte aen een bron, Zy dogt wat droom ik niet al ook, Als werelds is maer damp en rook, Als werelds is maer damp en rook.