De mey-blom of de zomer-spruyt

[p. 38]

De hedendaegse Mooden, of de Pragt en Staat, van verscheyde Jongmans en Jonge Dochters, woonachtig binnen de Stad.

Stem: ô Al de Oude Wyven.

MEn siet nu veel meysjes zwieren,
Zy gaen als een Pauw so prat,
Zy moeten volgen de manieren,
Al hadden zy geen hembd aen ’t gat,
Zy buygen en nygen,
Het is om te krygen,
Hier wel op let,
hier wel op let,
Door al haer schoon palleeren,
Eenen Jongman in het net.

Merkt hoe zy het hooft paleeren,

Al om dat het mooy sal staen,
’s Morgens zy haer tijd passeeren
Om ’s middags aen de trant te gaen,
Met krullen en prullen,
En meer palullen,
Is dat niet net?
Is dat niet net?
Daer by het hayr gepoedert,
En het aenzigt geblanket.

Met moesjes op de wangen,

En een kuyfmuts op de kop,
Een Samaer om ’t gat gehangen,
Om haer hals een valsche strop,
Van Loense Pedan-

[p. 39]

 

ten,

 

Of Diamanten,

 

En nog al meer,

 

En nog al meer,

 

Groene koussen,

 

met witte klinken,

 

Muyltjes kort van overleer.

 

Zy hebben in haer Tuyten,

 

Eenen Vrong naer ’t nieuwst fatsoen,

 

En een hembd van dartien duyten,

 

Dragense om maer mee te doen,

 

Want aers ô Goden,

 

Lag haest de mooden,

 

Geheel ter neer,

 

Geheel ter neer:

 

Daerom meysjes wilt vry pronke;

 

Want ik gun u de eer.

 

Ook siet men veel Jongmans zwieren,

 

Gelijk krullen by de weg,

 

Zy volgen de manieren,

 

Luystert met wat overleg,

 

Zy steken haer haren,

 

Om te bewaren,

 

In eenen Sak,

 

In eenen sak,

 

Daer sy het mee besparen,

 

’t Is voor haer een groot gemak.

 

Sy dragen in haer Pruyken,

 

Starten van een hallef el,

 

Die so na de Poeder ruyken,

 

Als de Muskus van mijn Del;

 

Noch meerder frassen,

 

Sy dragen Jassen,

 

Van Rood en Blaeuw,

 

Van Rood en Blaeuw,

 

En van meer soort van Laken,

 

Het zy Leverkleur of Graeuw.

 

Sy dragen op haer handen,

 

Lubben van fijn Neteldoek;

 

Maer ’t is een groote schanden,

 

Somtijds een gelapte Broek,

 

Met lappen en leuren,

 

Met gaeten en scheuren,

 

Dit is de fleur,

 

Dit is de fleur,

 

Sy dragen ook nieuwe Schoenen

 

Van een ouwe Reperateur.

 

So lopen ook deez’quanten,

 

met een hallef hembd aen ’t lijf,

 

’t geen is gezoomd met kanten,

 

dog van onderen staenze stijf,

 

Van Luyzen en Neten,

 

wilt niet vergeten,

 

is dat niet mooy?

 

is dat niet mooy,

 

Sy slapen op Ledikanten en haer bed gevult met

 

hoop.