De mey-blom of de zomer-spruyt

Een nieuw Lied, op de Wyn en de Min, of een vermakelyk, praatje, gehouden tussen Bachus en Venus.

Op een aengename Voys.

VRienden zonder Wijn
Kan niemant vrolijk wezen,
Hy kan ons genesen,

En ’t zeer goed Medicijn:

ô Wijn: ô edele Wijn:

Die doe ons hart verheugen,
Drinken groote teugen,
Laet ons lustig vrolijk zijn.

Bagchus goede vriend,

Wat hebt gy lekk’re teugen,
Wel wie zou u niet meugen,

[p. 36]

 

Daer gy word van al bemind?

 

Ik lag wat met de min,

 

Mijn vryheyd te verkoopen,

 

De meyd na ’t gat te loopen,

 

Dat is gansch niet na mijn zin.

 

Onzen Heer traktant,

 

Die laet daer niet by rusten,

 

Terwijlwe ons wat verlusten,

 

Schonk ons lustig abondant.

 

Voor my ik heb te veel,

 

Ik zou schier de hoogte krijgen

 

Neen ik kan ’t niet zwijgen

 

Ik ben schier vol tot aen mijn keel.

 

Nu is Bacghus weg.

 

Wel wat zal ik gaen beginnen

 

Speelen ’t spel van minnen

 

Neen dat is niet regt;

 

Voorwaer het was goed

 

Roosjes te gaen plukken

 

Och dat zou niet lukken

 

Ik jou nochtans wel ontmoet.

 

Evenwel in ’t rond

 

moet ’er nog zijn gedronken

 

Wy zijn dog al beschonken

 

Want ik ’er noyt beter vond:

 

Want in dat Bagchus nat

 

Dat ons werd aangepresen

 

Een medicijn te wezen,

 

Dat maekt ons de herssens rat.

 

’t Verdrijft al ongemag,

 

Van Venus quade plagen,

 

Die altijd nagt en dagen,

 

Met zijn pylen door ons steekt:

 

Cupidootje gaet weg,

 

Met al uw geyle lonkjes,

 

En al uw minne vonkjes,

 

Want gy nu gansch on-

 

derlegt.

[p. 37]

 

Oorlof gy Vrienden al,

 

Wilt het met Bagchus houwen Laet al die Pronk-Juffrouwen,

 

Zy maken uw zinnen mal: drink nu maer lustig aen,

 

Uyt kannen en uyt glasen,

 

Laet al die Minnaers dwasen,

 

Ik zal my met wijn belaen.