De mey-blom of de zomer-spruyt
(ca. 1734)–Anoniem Mey-blom of de zomer-spruyt, De–
Auteursrechtvrij
[pagina 33]
| |
 | |
Voys: De Nieuwe Minnewit.
LAetst kwam een Harder vol van min,
treen al by een Harderin,
En hy heeft haer met zijn hoedt,
Zeer vriendelijk gegroet,
Al met zijn Schaepstok in
de hand, Bied hy zijn Lief een waerde pand,
Een zoentje aen haer mond,
en zy laeg terstond.
Harderin.
Sy sey wel Harder wat is dit,
Dat je der wil dat ik hier zit,
Met mijn schapen in het groen,
En zoo uwen min komt voen,
Hy sprak wel zoete Harderin,
Het is Kupidootje God der min,
Die mijn door het minnevier,
By u komt senden alhier.
Harder.
En zoo set hy hem terstond,
By haer neder op de grond,
En hy maekte op zijn fluit,
zo een zoet geluit,
| |
[pagina 34]
| |
Dat zo de Harderin dit hoort,
Neemt ook haar fluyt en speelt akkoort:
Zoo speelde sy gemeen,
In de wey an tween.
Harderin.
Maar desen Harder meende ras,
Als hy in zijn spelen was,
Dat de zoete Herderin,
Hem voed in zijn min,
Want so zijn Speelen was gedaen,
Meenden hy zijn hand aen haer te slaen,
Om zijn liefde te voen,
Met een minne zoen.
Harder.
Doen sprak hy koracieus,
Met voor zig als amoureus,
Meen jy dat men zo schroomt,
Schoon u minnaer koomt,
Die mijn in ’t minste niet bezwaart,
Die het beste roept uyt Schepevaart,
Ja sprak zy maer zijn hond,
Die byt u wel terstond.
Harderin.
Hept hy der een ik hebber twee,
Met mijn Schapen in de wee.
Ten dienste van my,
Als zoo wel als hy,
Maer eer zijn honde quamen aen,
Zoo quam haer minnaer aangegaen,
Met zijn fellen hond,
En hy zey terstond.
Harder.
Wel Harderinne wat is dit,
dat jy by een ander zit,
Moet ik dat van u zien,
Die u min komt bien,
Waarom hy ten eersten met hem lagt,
En sprak heb jy de gepagt,
Dat daer geen minnaer als jy,
meer mag komen by.
Harder.
Neen sprak hy zy is voor my,
en ik zie jou hier daer
by, Wat heb jy in het groen,
By haer zitten doen,
Zy zey wel Herder weest gerust,
Onder ons twee is niet gekust,
Maer hy wou daer eens aen;
Had ik het toegestaen.
Harder.
Hier op antwoorde hy terstond,
maekte los zijn vre-
| |
[pagina 35]
| |
den hond,
En hy joeg hem op het lijf,
Riep za bijt hem stijf,
Terstond so kreeg hy een hap in het gat:
Daer mede koos hy ’t hasepat;
En dogt dat minnespel,
En bekomt mijn niet wel.
Harder.
Maer desen Harder bly van zin,
Ging weg met zijne Harderin;
En sy dansten in de wey: van vreugde
heel bly; Van blijdschap dat hy meester bleef,
Zoo setten hy zijn hoed heel scheef,
En dogt hier dient getrouwt,
eer dat het mijn berouwt.
Besluyt.
Dus op een korten tijd daer naer,
Sag men dat aldersoetste paer;
Waren samen getrouwt,
daer men Bruyloft houdt,
Maerte die leefde met Mary:
En daer en quam geen ander by;
Volgt dit Harders gezwind,
die zijn Lief bemint.
|
|