Maatstaf. Jaargang 41

[p. 200]

Herman Leenders © Wim Verstraete

[p. 201]

Herman Leenders
Gedichten

Kleermaker

Hij meet de afstand tussen mijn kruis en de grond.
Hij legt zijn centimeter om mijn hals als een strop.
Zijn vingers betasten de stof.

Ik hou mijn armen stijf uiteen:
een vogelschrik in de binnenkant van kleren.
De naalden prikken door de voering heen.

Ik word opgemeten als een partij land.
Zijn vrouw stelt mij te boek.
Hij dicteert haar

- de spelden in zijn mond -
drie rijen getallen
die nooit zullen krimpen van het wassen.

Kerstavond

We lopen de velden in, weg van het feest.
Twee stieren staan te dampen
in een zompige weide
en komen op ons af

beesten zonder stal, vergeten door het heelal.
Jij niet zwanger, ik niet eens je man.
Door het toeval samengezet op deze plek.
De auto's razen voorbij op de autoweg

als sterren zonder betekenis.

[p. 202]

Was

Mijn hemd hangt bevroren aan de draad
stijf te wiegen in het strakke korset van de kou.
Mijn ziel heeft net op tijd
zijn vege lijf gered.

Het lijk dat hem gehuisvest had
wordt door warme handen afgelegd.
Het kraakt in de wasmand als een skelet.
De knopen en het boordje: de harde kern van zijn verzet.

Wip

Op de wip hang je hulpeloos in de lucht
je benen nutteloos gerief
voor zo'n perspectief.

Ik zit aan de grond
als een kikker op zijn achterpoten.
Smekend kijk ik naar je op.

De koevoet van je troost
tilt mij omhoog. Met je gewicht
hou je mijn leven in bedwang.

Je kijkt onder mijn rokken als ik hang.