Maatstaf. Jaargang 41

[p. 138]

[p. 139]

Uithoek

De koude zon in het rommelig
gemijmer van het zolderraam,

het afgestofte licht

Het pad en de kat en de haag,
de prangende aarde, de kreet
zonder keel, het klemvast
wachten

op het Absolute
in de tuin

De ruwe duif, de schuinte
die haar in haar vlerken
lokt naar wat steeds hoger
haar zo kwetsbaar maakt

De geblokte huizen
achter de schutting, hun
plaats in dit heelal,

dit sprakeloze fragment

doorheen, tegenaan
versneden
evenals

dit geheel
in samenhang oneens
verkaveld en onwrikbaar
in zijn landelijk
beton

Het tegendraadse
het gestuntel, het gestamel

het tegenwillig
storen dat verschrikt
in zijn gekte
van de kippen
komt

Uit: Roland Jooris, Uithoek, Poëziecentrum, Gent 1991