Maatstaf. Jaargang 41

[p. 122]

Miriam van Hee
Gedichten

Slapeloos

's nachts als ik wakker word
en niet weer in kan slapen
raak ik je lichaam aan dat groot
en slapend naast mij ligt
soms draai je weg van mij,
vermoeid, alsof je zeggen wil
dat ik mij heb vergist

soms ook kom je dichterbij
en lig ik op het licht te wachten
met je warmte in mijn hals
en ik denk dat ik je ooit
verliezen moet - dat zegje niet
maar ook weerleg je niet
dat je zal weggaan en alleen
zal wonen boven op de schaduwloze
kalkplateau's waar altijd wind is
waar zomerregen onverrichterzake
in de grond verdwijnt

[p. 123]

Restaurant

je vroeg je af waarover
mensen praten in restaurants
terwijl ze op het eten wachten

over liefde, zei ik, geluk
over een film die ze hebben gezien

maar je zweeg en ook ik
hield lang stand
tot ik ten slotte begaf want
ik ben zo doorzichtig
als water maar jij
hoe zit het met jou

Tuin

de zon schijnt en ik graaf stenen uit
de wind is oorverdovend maar ook
ik houd nog lang niet op
ik haal er steeds weer andere
uit de zwarte aarde vandaan
en misschien stoot ik dadelijk
tegen iets kostbaars aan

je moet voltooien
wat je eenmaal bent begonnen
leer ik de kinderen
ik ben hier heel alleen
en er is niemand meer
die mij gelooft