Maatstaf. Jaargang 41

(1993)– [tijdschrift] Maatstaf– rechtenstatus


Ivo van Strijtem Gedichten Toen toen plaste ik in bed. hij schopte mij. ik vocht verwoed terug en plaste bloed dan ging ik weg, ik plukte fruit die zomers. gek werd ik (en bang) van liefde. maar het regende toch weer, het licht liep uit. wat ik deed kwam nooit meer goed.

[pagina 71]
Zomer wat zijn de vrouwen toch weer mooi gelukt dit jaar. deze zomer vouwt ze open, geuren, kleuren, fruit in zwaarbeladen bomen. peren, pruimen, krieken, kersen, zo rijp, sappig en klaar weer de ogen, de lucht, de lange blote benen, de gele, groene, rode truitjes en de borsten daaronder bij elke stap: hier zijn we weer! wat is dit toch een wondere wereld vol van vrouwen, geuren en kleuren.
De sprong hij wou dat ik sprong, dat ik de beek bedwong, breed en diep van angst, alleen, ik durfde niet, trok mijn schoenen en mijn sokken uit, hield ze stevig in één hand. Dan drukte ik mijn tenen in de zachte modder. toen of eens toch wou ik springen uit de schaduw van de overkant.